با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیز ،چشم های ما واضح تر از صحبت هامون با دیگران ارتباط برقرار می کنه و با افراد حرف میزنند. ارتباط چشمی موثر است که بتونه حقیقت و صداقتِ درونِ ما رو به دیگران نشون بده. البته قرار نیست که چشم های ما نقش بازی کنند. باید دقیقاً همون چیزی که از وجود ما ساطع می شه رو از خودش بروز بده. خواهر عزیز در برخورد با نامحرمان بهتره که وقار و متانت و حیا رعایت بشه و کمتر تماس چشمی برقرار بشه ودر حد ضرورت اتفاق بیوفته .البته شما باید از وسواس در این زمینه هم دوری کنید و اگر نگاه شما بدون قصد و با رعایت شئونات باشد اشکالی ایجاد نمیکند .چشم های ما به صحبت های ما اعتبار و احساس می بخشند. اینکه آیا شنونده حرف های ما را باور می کنه یا نه بخش زیادیش به چشم های ما بستگی داره.دقت کردید وقتی داریم با کسی صحبت می کنیم و اون طرف بهمون نگاه نمی کنه چه احساس بدی پیدا می کنیم؟ مخصوصا زمانی که طرفِ مقابل اصلاً حواسش به ما نباشه و همش این ور و انورو نگاه کنه. واقعاً حس بدیه. زمانی که در گفتگوهای دو نفره یا چند نفره در حال صحبت هستیم، خیلی خوبِ که به همه افرادِ اون جمع نگاه های پیوسته ای داشته باشیم. البته منظورم این نیست که به طرف خیره بشیم و بهش زل بزنیم، اینکه بخواهیم پلک بزنیم و یا گهگاهی به اطراف نگاه کنیم یک امرِ طبیعی هست.قطعاً مدت زمان ارتباط چشمی ما می تونه بستگی داشته باشه به:شخص یا اشخاص مقابل ما .موقعیت و جایی که در اون قرار داریم .مدت زمان ارتباط چشمی ما با هر شخصی، بستگی به صمیمیت ما با اون طرف داره، هر چقدر صمیمت ما با اون شخص بیشتر باشه مدت زمان نگاه کردن بهش هم می تونه بیشتر باشه، یا حتی می تونیم برای شوخی به چشماش ذل بزنیم یا خیره نگاه کنیم، امـــــا اگر با شخص مقابلمون زیاد دوست و صمیمی نیستم بهترِ که مدت زمان خیلی زیادی رو بهش نگاه نکنیم و به عبارتی بهش ذل نزنیم.ما برای اینکه ارتباط چشمی موثر داشته باشیم، دقیقا باید به چشم ها (یا اطراف چشم و صورت) طرفِ مقابلمون نگاه کنیم.اگر ما حواسمون به اطراف باشه به احتمال خیلی زیاد اون فرد ناراحت میشه، چون احساس می کنه که ما اصلاً توجهی بهش نداریم.ما در یک لحظه فقط می تونیم به یکی از چشمان طرفِ مقابلمون نگاه کنیم، بنابراین پیشنهاد می کنم هر چند دقیقه یک بار نگاهتون رو از یک چشم به چشم دیگرش معطوف کنید، اینجوری مخاطب ما احساس بهتری پیدا می کنه.اشتباهات رایجی که در هنگام ارتباط چشمی به وجود میاد در عین اینکه خیلی ساده و رایج هستند، می تونند تأثیرات و نتایج خیلی بدی رو در مخاطب ایجاد کنند. فرقی نمی کنه که ما در حال سخنرانی هستیم و یا یک گفتگو دو نفره رو انجام میدیم. به هر حال این اشتباهات موجب میشند که ما ارتباط چشمی موثر ی نداشته باشیم.برای داشتن یک ارتباط چشمی موثر بایدها و نباید هایی وجود داره که باید رعایت شند.در روابط بین افراد دلیل دزدیدن نگاه می تونه حیاء و خجالت باشه، اگر دلیل این باشه کاملاً از روی رفتارهای ما مشخص میشه. نمیشه گفت که وقتی نگاهمون رو از روی حیاء و خجالت از کسی میدزدیم اون شخص ناراحت میشه، چون خودِ طرف مقابل هم دلیل دزدیدن نگاه رو متوجه میشه. اما اگر دلیل دزدیدن نگاه چیزی مثل، قهر، خودخواهی و خودبزرگ بینی باشه به احتمال خیلی زیاد فرد مقابل رو ناراحت میکنه. و نکته دیگه ،خیره شدن به افراد کار بسیار بسیار زشت و زننده ای هست. مخصوصاً اگر این افراد غریبه باشند یا خیلی باهاشون صمیمی نباشیم.زمانی که به کسی خیره میشیم ممکنه اون طرف موذب بشه یا شاید هم باعث ناراحتی و خشمش بشه. یکی دیگر از اشتباهات ارتباط چشمی موثر : نگاه های سریع و ناگهانی ،بنابراین پیشنهاد میکنم روی این موضوع کنترل داشته باشیم، شاید اگر عادت داشته باشیم کنترلش خیلی سخت باشه، اما الان که این موضوع رو متوجه شدیم میتونیم در اوایل خیلی آگاهانه کنترلش کنیم و بعد از مدتی این موضوع تو وجودِ ما نهادینه میشه و دیگه به یک عادت تبدیل میشه که دیگه نگاه هامون رو سریع و ناگهانی از روی مخاطبتون بر نگردونیم. نخست باید شناخت خود از توانایی ها، استعدادها و ویژگی های شخصیتی خویش را اصلاح کنید و با واقعیت تطبیق دهید. برای این کار، در برابر آینه ایستاده، جلوه های رفتاری خوشایند، حالات بدنی و برداشت های مثبتی را که از وضعیت ظاهری خود دارید، یادداشت کنید و روزی چند بار با صدای بلند بخوانید؛ مانند این جمله: «من خوش قامت هستم.» همچنین فهرستی از ده لغت یا عبارت را که بیان گر ویژگی های مثبت شخصیت شماست تهیه کنید و روزی چند بار آنها را در قالب جمله کاملی بخوانید؛ مثلا بگویید: «من باهوش هستم.»معاشرت خود را با دیگران بیشتر کنید؛ از جمع های دوستانه کوچک شروع کنید، به سؤالات شان جواب دهید و از آنها درباره خودشان، آرزوهایشان، اهداف شان یا موضوعات دیگر سؤال کنید.شناخت خود از جنس مخالف را تصحیح کنید. او نیز شخصی مانند شما و همه انسان های دیگر است؛ البته رعایت حیا و عفت در مقابل نامحرم، امری مطلوب و شایسته است و هیچ گاه شرم و حیا در مقابل نامحرم را مساوی با کم رویی و خجالت نگیرید.هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تکلف های بی مورد نسازید و ساده، راحت و عاری از هرگونه آداب خاص، هدفتان را بیان کنید. در فعالیت های آغازین، خواسته و هدف خود را به صورت یک جمله بنویسید و نوشته را بخوانید.تا حد ممکن از انزوا و گوشه گیری دوری کنید. اگر چند نفری دوروبرتان هستند، کتاب خواندن را کنار بگذارید و سر صحبت را با آنها باز کنید.با افراد فعال و پرتحرکی که احساس خجالت نمی کنند، بیشتر مأنوس باشید.همیشه کلامی برای گفتن و عمل یا هنری برای ارائه به جمع داشته باشید و آن را ارائه کنید و در جاهایی که کمتر احساس کم رویی می کنید و شبیه کلاس است، فعال تر باشید. آدم های روبه روی شما هر چقدر هم که مهم باشند، آدم هستند؛ آنها هم معایب و مشکلات و ضعف های خودشان را دارند؛ عین شما! شاید هم مثل خود شما مشکل شما را دارند سعی می کنند کسی متوجه نشود چقدر خجالتی هستند!کم رویی، تردید و دودلی هنگامی رخ می دهد که شما به عیوب و نقایص خود فکر می کنید. افکارتان را متوجه شخصی کنید که در حال گفت وگو با او هستید. در این حالت، هم شما اضطراب خود را از خاطر خواهید برد و هم طرف مقابل از توجه شما خوشحال خواهد بود.همه چیز را به خودتان نگیرید. نباید هر چیزی مانند شوخی و طعنه را به عنوان توهین تلقی کنید. مردم اغلب چیزهایی را می گویند که هیچ مقصود و منظوری از آن ندارند؛ هرچند گاهی اوقات مردم نظرات نابجا و بی موردی می دهند؛ در این صورت، قاطعانه از خودتان دفاع کنید. با آرزوی موفقیت و شادکامی در زندگی برای شما