ناشناس

کنجکاوی کودک یک سال و دوماهه

کودک یک سال و دوماهه ای دارم که خیلی زیاد کنجکاو است و شیطنت می کند یه نظر شما این رفتارش طبیعی است؟
پنجشنبه، 23 آذر 1396
تخمین زمان مطالعه:
پدیدآورنده: حسن نجفی
موارد بیشتر برای شما

ناشناس

کنجکاوی کودک یک سال و دوماهه

ناشناس ( تحصیلات : دیپلم ، 37 ساله )

کودک یک سال و دوماهه ای دارم که خیلی زیاد کنجکاو است و شیطنت می کند یه نظر شما این رفتارش طبیعی است؟


مشاور: آقای رضوانی

یکی از ویژگی‌های شخصیتی ما از بدو تولد، کنجکاوی است که به‌تدریج میزان کنجکاوی افزایش پیدا می‌کند. درواقع هدف از کنجکاوی جست‌وجوی یک پدیده جدید است. درواقع بچه‌ها از طریق کنجکاوی و جست‌وجو در حال آموختن هستند. تقویت جنبه کنجکاوی بچه‌ها اثرات سودمندی در موفقیت و سعادتشان خواهد داشت. هرچند بچه‌ها دوست دارند بدانند آدم‌های دوروبرشان و هر چیزی در اطرافشان است چه ویژگی‌هایی دارند، اما این اجازه دادن به این معنا نیست که بچه‌ها به هر چیزی دست بزنند. یک کودک باید بداند به هر چیزی نباید دست زد. به همین دلیل باید یک مرز درست کنیم، هم به دنبال این باشیم که کودکمان دنبال چیزهای جدید بگردد و از طرف دیگر نیز باید حدود مقررات کنجکاوی را برای او مشخص کنیم. برای اینکه بدانید که آیا کنجکاوی‌های فرزندتان در این سن طبیعی هست یا نه باید عرض کنیم: کنجکاوی کودکان در سه‌ماهگی تا شش‌ماهگی معمولاً در حول‌وحوش یک متر است. از شش‌ماهگی تا نه‌ماهگی معمولاً در پیرامون خودشان در یک اتاق معمولی در فضایی دو، سه متری دنبال چیزهای جدید می‌گردند. از نه‌ماهگی تا دوازده‌ماهگی کنجکاوی آن‌ها از این فراتر رفته و دوست دارند در خارج از محدوده پدر و مادر کنجکاوی و جست‌وجو کنند و بعدازآن، از یک سال تا یک و نیم سال، کودک دوست دارد کاملاً در خارج از محدوده پدر و مادر کنجکاوی کند. بنابراین اگر می‌خواهیم کنجکاوی بچه خود را تقویت کنیم باید به این ویژگی‌ها توجه کنیم. برای نمونه در این فاصله‌ها به‌تناسب سن آن‌ها وسایلی قرار دهیم که در معرض نگاه آن‌ها قرار گیرد. کودک به‌طور طبیعی دوست دارد به هر چیزی دست بزند و احساس خطر هم نمی‌کند بنابراین برای پرهیز از این بکن، نکن ها و این محدودیت‌ها ما به‌عنوان پدر و مادری خوب باید کاری کنیم که اطراف خانه ما ساختار داشته باشد، یعنی وسایل خطرناک و شکستنی را در اطراف آن‌ها قرار ندهیم. به‌طورکلی هراندازه خانه ما ساده‌تر باشد، تربیت نیز در آن ساده‌تر است زیرا چیزی در آنجا وجود ندارد که ما مدام مانعشان شویم و آن‌ها را امرونهی کنیم. اگر خانه ساختار نداشته باشد کودک دوست دارد به هر چیزی دست بزند و کنجکاوی خودش را برآورده سازد، بنابراین باید تا جای ممکن وسایل را از چشم بچه دور کنیم. درنتیجه این کار باعث می‌شود کودک برای بازی کردن به‌ناچار به «اتاق بازی» رفته و در آنجا بازی کند که یقیناً در این شرایط بچه‌ها باثبات‌تر، قانون‌مدارتر و مطیع‌تر بار خواهند آمد.



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.