با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: داشتن پدر و مادری دلسوز جای مباهات و افتخار دارد، از رفتار والدین گرامی و بزرگ وارتان دلگیر نباشید، این حساسیت ها نشان گر این است حضرت عالی چقدر برای آنها مهم هستید، که حتی حاضر نیستند ذره ای به شما آسیب برسد بخصوص در مباحث دینی و اسلامی، حضرت عالی خوب می دانید عشق به فرزند عشقی الهی است که جا دارد با احترام به والدین پاسخ مثبت به آن داده شود که نیاز به آموزش و تعلیم بیشتری دارد.
از جمله اینکه قرآن به حقوق پدر و مادر آن چنان اهمیت می دهد که در چند مورد بعد از نهی از شرک به خداوند، احسان و نیکی به پدر و مادر را سفارش  کرده و می فرماید: جز الله را عبادت نکنید و به پدر و مادر نیکی کنید". [بقره، 83] مشخص است که پیمان گرفتن بر نیکی به والدین، بر اهمیت این امر اشاره می‌کند. در جای دیگر با عبارت "و قضی ربک" به معنای این که "پروردگارت حکم قطعی کرد" و باز بعد از نهی از شرک، به احسان پدر و مادر امر می کند. [اسراء/ 32] چنین مطالبی به کرات در آیات 36 سوره نساء، 151 سوره انعام، 8 سوره عنکبوت و 15 سوره‌های لقمان و احقاف نیز آمده است.
در روایتی حضرت امام صادق (ع) در جواب این سؤال که کدام اعمال برترند؟ می فرمایند: "نماز اول وقت، نیکی به والدین و جهاد". آوردن نیکی به پدر و مادر بعد از نماز اول وقت و قبل از جهاد نشان از اهمیت آن نزد ائمه دارد. در روایتی دیگر از امام صادق (ع) نقل شده که نیکی به پدر و مادر را چه صالح باشند و چه بد کار، از جمله مواردی شمرده اند که هیچ کس نمی تواند بهانه ای در آنها بیاورد.
در قرآن و روایات مصادیق و مواردی از حقوق پدر و مادر بر فرزندان را به صورت جزئی بیان کرده است که به بعضی از آنها اشاره می کنیم:
الف. خوش سخنی: در آیه ای می فرماید: "... چون یکی یا هر دو [پدر و مادر] به پیری رسند حتی به آنان "اُف" مگو و آنها را از خود مران بلکه بزرگوارانه با ایشان سخن بگوی". در روایتی نیز امام صادق (ع) می فرمایند اگر کمتر از "اف" عبارتی وجود داشت خداوند از آن نهی می فرمودند.
ب. تواضع در مقابل آنها: در ادامه آیه بالا می فرماید: "و بال های تواضع خویش را از روی رحمت و مهربانی در برابر پدر و مادر فرود آر". تعبیر استعاری "فرود آوردن بال رحمت" در این آیه بر حد اعلای تواضع در برابر والدین دلالت می‌کند.
ج. اطاعت از آنها: در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند: "فرزند سه وظیفه در قبال پدر و مادر دارد؛ شکر گذاری آنها در همه حال، اطاعت آنها در آنچه امر و نهی می کنند در غیر معصیت الاهی و خیر خواهی آنها در آشکار و خفا".
د. دعا برای آنها: در همان آیات به دعا کردن برای پدر و مادر امر می فرماید: "... و بگو پروردگارا بر آنها [پدر و مادر] رحم کن همان طور که آنها مرا در کوچکی تربیت کردند".
علاوه بر اینها به موارد جزئی تری نیز اشاره شده است؛ مثل روایتی از امام موسی بن جعفر (ع) که فرمودند از پیامبر (ص) در باره حق والد بر فرزند سؤال کردند ایشان جواب داد که فرزند نباید والدین خود را به نام صدا بزند و در راه رفتن و نشستن بر آنها سبقت گیرد و موجب توهین دیگران به ایشان شود".  و در آیه ای نیز انفاق به والدین را مقدم بر هر انفاقی می کند و می فرماید: "از تو می‌پرسند که چه انفاق کنند. بگو هر مالی که می‌بخشید پس به والدین و نزدیکان و ... ببخشید".
از مطالب گذشته ممکن است به نظر آید که لازمه احترام به والدین اطاعت مطلق از ایشان در تمامی امور است، اما باید گفت که از دیدگاه قرآن چنین روشی در برخورد با ایشان صحیح نیست. بنابر آیات قرآن احترام به پدر و مادر و اطاعت از ایشان تنها در جایی سفارش شده است که به مخالفت فرزندان با دستورات واجب الاهی و خروج از عدالت و حق منتهی نشود.
لذا در مستحبات، مکروهات و مباحات،‌ اطاعت از  پدر و مادر لازم است. لذا فقها فرموده اند:
 اگر پدر و مادر فرزند شان را از روزه مستحبى نهی کنند، احتیاط واجب آن است که روزه نگیرد. همچنین اگر روزه مستحبی فرزند موجب اذیت پدر و مادر بشود، باید ترک شود و اگر روزه گرفت باید افطار کند.
اگر پدر یا مادر به فرزند خود امر کنند که نماز را به جماعت بخواند، چون اطاعت پدر و مادر واجب است، بنابر احتیاط واجب باید نماز را به جماعت بخواند و قصد استحباب نماید.
حتی با اینکه نماز اوّل وقت مستحب است، اما اگر پدر فرزند را به انجام کاری مستحب یا مباح امر کند، اطاعت آنها بر نماز اوّل وقت مقدم است.
درنتیجه؛ سعی نمائید با اخلاق خوب و با سخنی نیکو رضایت والدین را جلب نمائید جبهه گیری در مقابل والدین ثمری به جز زیاد شدنش فاصله و خدای نکرده ناراحتی والدین به همراه ندارد، لذا با سرلوح قرار دادن اخلاق با والدین مدارا کنید.
موفق و پیروز باشید.