با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی

خواهر عزیزم؛اصولا داشتن فعالیت جنسی چه در زنان و چه در مردان امری چند بعدی است و عوامل مختلفی مانند همسر، شرایطی که رابطه در آن اتفاق می‌افتد و عوامل فردی در شکل‌گیری آن بستگی دارد، بنابراین این مساله باید از جنبه‌های مختلف که در ارتباط با آن است مانند میل جنسی، برانگیختگی، ارگاسم و... و از دیدگاه عوامل فردی، بین‌فردی، روان‌شناختی، پزشکی، محیطی و... بررسی شود. بی‌میلی جنسی به 2 نوع بی‌میلی جنسی موقعیتی و بی‌میلی جنسی فراگیر تقسیم می‌شود. زمانی که فرد نسبت به همسرش در شرایط خاصی مثلا در محیط خانه بی‌میل است، ولی در مسافرت و خارج از خانه به برقراری رابطه زناشویی تمایل دارد میل جنسی از نوع موقعیتی است اما زمانی که در هر شرایط میلی به برقراری رابطه وجود نداشته باشد، از نوع فراگیر است.بسیاری از زوج‌ها در شرایط نامناسب با هم رابطه برقرار می‌کنند؛ آنها اغلب به دلیل مشغله‌های کاری، خستگی جسمانی و روانی، نگرانی‌های خانوادگی و... آمادگی لازم را ندارند و بنابراین طبیعی است که چنین شرایطی عموما باعث کاهش میل جنسی در هر دو جنس شود.وجود مشکلات روان‌شناختی مانند اضطراب، بویژه افسردگی هم به دلیل بروز این اختلال  که ایشان دارند و جراحی که انجام داده اند و هم مصرف داروها ،باعث کاهش میل جنسی  می شود و عدم نعوظ کامل . به‌علاوه طرز تفکر و نگرش‌های همسر شما  تاثیر بسزایی در عدم تمایل به داشتن رابطه زناشویی دارد.مردانی که تصور می‌کنند در هرشرایطی باید آمادگی لازم برای برقراری رابطه زناشویی داشته باشند، وقتی در عمل با شکست مواجه می‌شوند ممکن است نسبت به توانمندی خود شک کنند و عزت‌نفس جنسی‌شان کاهش یابدو دیگر میلی به داشتن رابطه نداشته باشند که در مورد همسر شما این مورد صدق میکند و چون اعتماد به نفس جنسی خود را در مقابل شما از دست داده اند این تصور اشتباه در ایشان ایجاد شده که با شما تحریک نمیشوند ، در صورتی که ریشه اصلی مشکل علاوه بر مشکل جسمی ، مشکل از بین رفتن اعتماد به نفس جنسی در مقابل شماست که ناخودآگاه یک تنفر جنسی در ایشان ایجاد شده ، بنابراین بصورت ناهوشیار ،بر روی افکار ایشان تاثیر گذاشته که حتما باید رواندرمانی بشوند تا ذهنیت غلط خود را اصلاح کنند و در این راه شما باید به ایشان کمک کنید و صبوری به خرج دهید . همچنین اختلال‌های تیروییدی و تومورهای غده هیپوفیز، ممکن است باعث کاهش میل جنسی شود. افرادی که سطح تستوسترونشان پایین‌تر از سطح طبیعی است، کاهش میل جنسی را تجربه می‌کنند. عشق و علاقه به یکدیگر، درک متقابل نیازها و خواسته‌های هم و درک شرایط خاص زمانی و مکانی که زوج در آن به سر می‌برد، عوامل موثری هستند که میل جنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. البته صرفا عشق و علاقه برای داشتن میل جنسی کافی نیست و زن و مرد باید نسبت‌به یکدیگر جذابیت جنسی نیز داشته باشند، شرایط یکدیگر را درک کنند و مدام برای ایجاد رابطه زناشویی همدیگر را تحت‌فشار قرارندهند.  خواهر عزیزم ، البته نباید کتمان کرد که تعارض‌های زناشویی، نداشتن توافق، ناسازگاری، عدم اعتماد و احترام، احساس خشم و نفرت، توجه‌نداشتن به نیازهای هم، نبود عشق و علاقه، روابط بین‌فردی آسیب‌دیده و... باعث کاهش میل و رضایتمندی جنسی می‌شود.مهم‌ترین نکته،‌ شناخت دقیق عوامل ایجادکننده مشکل و جوانب مختلف آن است تا بتوان برنامه‌ریزی درمانی و آموزشی لازم را ارائه داد. به همین دلیل توصیه می‌شود فرد برای ارزیابی‌ دقیق و درمان موثر به پزشک متخصص مراجعه کند. با توجه به نوع مشکلات ایجادکننده، درمان‌ها متفاوت است. درمان بی‌میلی جنسی یا هر نوع مشکل جنسی دیگر، تا زمانی که مشکلاتی مانند تعارض‌های زناشویی، مشکلات روان‌شناختی، ارتباطی، پزشکی و... حل نشده‌اند، کاری بی‌فایده است بنابراین باید ابتدا عوامل ایجادکننده جانبی درمان شوند و بعد به حل موثر مشکل‌های جنسی فرد پرداخت. زن و شوهری که مشکل جنسی‌شان به دلیل تعارض‌های زناشویی یا نبود عشق دوطرفه است، ممکن است بتوانند از زوج‌درمانی برای رفع مشکلشان بهره ببرند. بنابراین شما نباید نا امید باشید و صحبت های همسرتان شما را ناامید و دلزده بکند ، چرا که ایشان به نوعی با این صحبت ها و واکنش ها ، مکانیسمی را اختیار کرده اند که عزت نفس و اقتدار  از بین رفته ایشان که ناشی از اختلال در سیستم جنسی ایشان میباشد را جبران کنند ، ولی شما با درایت و حفظ اقتدار مرد زندگیتان و تشویق و تایید او و همچنین تزریق اعتماد به نفس جنسی در ایشان با رفتار و نوع واکنش خود ، میتوانید او را ترغیب برای پیگیری بهتر شدن روابطتان بسازید ، فراموش نکنید که عملکرد جنسی بسیار به ذهنیت و باور فرد مربوط میشود علاوه بر  درمان جسمی و پزشکی  ، ذهنیت و باور نیز میتواند اهرمی برای بهبودی ایشان باشد ، بهتر است تمام تلاش خود را برای حفظ زندگی خود انجام دهید و صحبت های همسر شما ،شما رنجیده خاطر نسازد چرا که شرایط ایشان او را به گفتن چنین سخنانی مجبور ساخته تا بتواند مردانگی خود را در مقابل شما حفظ کند ، بنابراین نیازی نیست به روی ایشان آورده و با لجبازی وضعیت او و خودتان را بدتر کنید ، بلکه با درک شرایط و عدم سرزنش و به رخ کشیدن مشکلات همسر ، روز به روز علاقه و اشتیاق جنسی او را نسبت به خودتان با صبوری بیشتر سازید . اجرای یک تکنیک کاربردی برای شما ضرورت دارد :  به مدت چند هفته کامل رابطه جنسی خود را قطع کنید و در این حین تنها به نوازش های غیر جنسی بپردازید و بدون هیچگونه دخول و یا تلاش برای نعوظ ،  در این بین  به مدت دو دو هفته ، روزانه به مدت 20 دقیقه روبه روی یکدیگر قرار بگیرید و دستان همدیگر را بگیرید و در چشمان یکدیگر خیره شوید و با مهربانی به یکدیگر نگاه کنید و هر روز شما یک ویژگی مثبت همسر را با ذکر مثال در مورد آن خصلت مثلا در فلان روز تو از من پشتیبانی کردی در مقابل خواهرم و یا ... به او بگویید و ایشان نیز متقابلا یک ویژگی مثبت شما را بگوید و همچنین ویژگی  ظاهری هر کدام هر روز یک ویژگی زیبا را به یکدیگر یادآوری کنید مثلا بازوان قوی همسرتان و یا نوع لبخند و یا راه رفتن و یا حالت ابرو وگونه ها و  ....زشت ترین افراد نیز زیبایی های خاصی در چهره و اندام خود دارند که با مطرح کردن آنها قضاوت ها تغییر میکند ، با اجرای این تکنیک حداقل به مدت دو هفته پشت سرهم و همزمان با قطع رابطه جنسی ، شاهد بهتر شدن دید خود و روابط خود باشید  و همسر شما با احساسات خفته درون خود بیشتر ارتباط برقرار میکند و تغییر مشهودی خواهد کرد ، در صورت بهتر شدن شرایط در صورت تمایل همسر بعد از 4 هفته نوازش غیر جنسی ایشان ، میتوانید آرام آرام به نقاط تحریک آمیز و جنسی  همسر رجوع کنید و رابطه کامل برقرار کنید ، این تکنیک را به مدت 6 ماه به صورت متناوب  انجام دهید .

با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی در کنار همسرتان