الان پنج ماه هست که ازدواج کردم.شوهرم پدرش سه سال هست که فوت شده.فرزند آخر خانوادس.مشکل ما اینه که خیلی به مادرش وابسته شده به خاطر اینکه پدرش فوت شده و مادرش تنهاس.موقعی که خواستیم خونه اجاره کنیم نزدیک مادرش خونه گرفت.الان ما هم ناهار اونجاییم هم شام واقعا دیگه خسته شدم بهش میگم لااقل ما ناهار خونه خودمون باشیم شامو بریم اونجا ولی میگه من یه دفعه نمیتونم از مادرم دل بکنم باید آروم آروم پیش بریم.بارها شده سر همین مسئله دعوامون شده.میگه مادرم تنهاس اگه بعد چند سال بمیره اون موقع عذاب وجدان میگیرم که چرا براش کم گذاشتم.به منم بهت حق میدم درکت میکنم ولی چاره ای ندارم.به مادرش خیلی محبت میکنه بارها شده من حسودیم شده و بهش گفتم پیش من که هستی به مادرت کمتر محبت کن وقتی من نیستم بیشتر محبت کن نه جلوی من طوریه که حتی ناخن هاشم میگیره در صورتیکه مادرش خودش میتونه مریض نیست.یک بار پیش مشاوره رفتیم حقو به من دادن و گفتن ناهار خونه خودتون بمونید و از رفت و آمدهاتون کمتر کنید.ولی شوهرم میگه نمیشه یه دفعه ناهار نریم یه روز نمیریم دو روز میریم حتی شده اگه خونه خودمون موندیم مادرش هم اومده خونه ما.بعد از مشاوره یه کم بهتر شده شوهرم.الان ما تا شهریور تو این خونه هستیم بهش میگم خونه بعدی که خواستیم بگیریم سمت مامانت نباشه بریم یه کم دور تر این طوری بهتره مشاور هم گفت نزدیکش نباشید بهتره ولی میترسم بازم همین محله مامانش بگیره.آخه مامانش روزی چند بار میاد زنگمون میزنم یه چیزو بهونه میکنه میاد من خیلی بدم از این کارش یه طوری با مادرش رودربایسی داره بهش نمیتونه بگه ما ظهرا خونه خودمون میمونیم فقط شبا میایم میترسه مامانش ناراحت بشه