با عرض سلام و احترام.
در درجه اول شما باید مادرتون رو درک کنید که تنهایی و دوری عزیزان، براشون سخت و دشواره و شما نمیتونید انتظار داشته باشید که ایشون همش تو خونه بشینه و جایی نروند، چون خود این کار باعث میشه که از جهت روحی روانی آسیب ببینند و پیامدهای بدی براشون داشته باشه، از طرف دیگه قابل درکه که شما هم تشویش خاطر داری و احتمالا بخاطر این موضوع، تمرکز بر روی درس و دانشگاه، برات دشوار و سخته، اما همانطور که خود شما اشاره کردید اگر این مطلب رو بصورتی نامناسبی به مادرتون منتقل کنید، مطمئنا به ایشون بر میخوره، کاری که شما میتونی انجام بدی اینه که مثالا اینطور بگی «من نگرانم فلانی مزاحم شما بشه» یا «مشکلی که ندارید، کسی مزاحم شما نشده که؟» ...، یعنی در بیانات شما، نگرانی تون بخاطر پسرعموتون باشه نه مادرتون، وقتی اینطور گفتید هم مادر شما ناراحت نمیشه، هم متوجه مطلب میشه.
در کنار این مطلب، همانطور که اشاره کردید «به پاک دامنی مادرم همیشه ایمان داشتم» به این هم توجه کنید که خود مادرتون تجربه، فهم، شعور و... از شما بیشتره، و بیشتر از شما مواظب این مسائل هست، و نیاز نیست شما بیش از اندازه نگران باشید و خودتون رو اذیت کنید، پس شما تمرکز و توجهتون رو بر درس بذارید تا موفقیت و پیشرفت شما، باعث خوشحالی ایشون و مرحوم پدرتون بشود.
موفق و سربلند باشید