با سلام و تشکر از ارتباطتان با ما، درست است که روش های برنامه ریزی را رفته اید ولی شاید دقیق به آنها عمل ننموده اید و برای همین ممکن است با مشکلاتی روبرو شده اید و ناامید شده باشید. در ابتدا توجه داشته باشید اینکه فقط کارنامه شما 20 شود نیز نوعی کمال خواهی و صفر و صد فکر کردن است. پس سعی کنید تلاش خود را داشته باشید و نتیجه را به خدا واگذار کنید.
آنچه در برابر سختیها به ما آرامش و ظرفیت می دهد، بینش صحیح به زندگی و اعتماد کامل به خدای مهربان و حکیمی است که تمام برنامه ها و قضا و قدری که برای ما به وجود می آورد، از روی دلسوزی و مهربانی او از یک طرف، و حکمت و مصلحت  اندیشی او از طرف دیگر است. در صورتی که به این بینش رسیدیم و فهمیدیم که هرچه اتفاق می  افتد، در آن برای ما خیری هست، آن موقع صبور خواهیم بود و روحیه را از دست نخواهیم داد. در این صورت نگران از دست رفته ها نیستیم و غصه تاریکی های زندگی را نمی خوریم. به امکانات موجود نگاه می کنیم و سعی داریم از فرصتها استفاده کنیم و از امتیازات زندگی بهره ببریم. همانطور که پدر و مادر مهربان، گاهی فرزند دلبند خویش را از امکانات و بازیهایی محروم می کنند تا غافل نشود و امتحان و درس و موفقیت را از دست ندهد، خداوند مهربانترین نیز که دنیا را نیافریده برای ماندن، که آن را پلی برای موفقیت و تکامل و سعادت حقیقی قرار داده، گاهی محرومیت‌ها و رنج‌هایی در زندگی به وجود می‌آورد تا ما غافل نشویم و از دست نرویم. تا به دنیا دل نبندیم و از هدف نهایی و سعادت حقیقی فاصله نگیریم. بنابراین ما باید به بلاها و مصیبتها به چشم رحمت و محبت نگاه کنیم و آنها را فرصتهایی بدانیم برای رشد و بالابردن ظرفیت و قدرت روحی؛ نه اینکه روحیه خود را ازدست بدهیم. وقتی خدایی به این بزرگی و با این همه رحمت و مهربانی هست، این بی‌انصافی است که خود را تنها احساس کنیم و از دریای رحمت بیکران او مأیوس شویم.
پس توصیه می کنیم بار دیگر از جا بلند شوید و با اراده برای این درس برنامه ریزی کنید و مطمئنیم با استعدادی که دارید موفق خواهید شد.
سربلند باشید.