سلام ممنونم از کمکی ک ب مردم میکنین.من خانمی ۲۰ساله و همسر۲۳ ساله و ی دختر۱۱ ماهه دارم.همسرم تک پسر و ی خواهر ۲۲ساله مجرد دارن.با پدر و مادر و خواهر ایشون توی ی خونه زندگی میکنیم.طبقه دوم خونشون خالیه و کسی استفاده نمیکنه با این حال ما جدا نیستیم. مشکلم مستقل شدنمونه اخه دوساله با خانواده همسرم زندگی میکنیم تو این دوسال خیلی از طرف خونواده همسرم اذیت شدم از هرلحاظ.اصلا اهل بی احترامی نیستم.تنها خواستم اینه ک طبقه دوم خونشون زندگی کنیم حتی نمیگم کلا از اون ساختمون بریم و حاضرم توی ی ساختمون ولی جدا از هم برای ارامش و زندگی راحت خودمون.حتی جدا بشیم احترام بینمون بیشتر میشه.همسرم راضی ب مستقل شدنه ولی هربار ک بخاد با خانوادش در میون بزاره نظرش عوض میشه با وجود قولی ک ب من داده ک عید حتما جدا میشیم ولی وقتی ب خونوادش گفت باز نظرش عوض میشه.بخدا من توقع زیادی ندارم فقط خواستار ی زندگی بدون دغدغه و ارومم اصلا با تفکرات و خواسته هام جور درنمیاد ک بخام یجا با خانواده همسرم بمونم اخه اصلا معنی نداره دو خانواده تو یه خونه دلم میخاد تو خونه خودم راحت باشم.همسرم اینارو قبول داره ولی متاسفانه زود تحت تاثیر حرفای خونوادش قرار میگیره.لطفا صحبتایی رو برای همسرم مطرح کنین و با ایشون حرف بزنین تا بدقولی هاشو کنار بزاره و ب قولی ک داده عمل کنه و بریم سر زندگیمون.باهاش حرف بزنین و چیزی بنویسین ک باور کنه مستقل شدن حقه منه.مطلبی ک میفرستین رو برای همسرم باشه میخوام ب ایشون بدم تا بخونه.ممنونم از کمکتون خدا خیرتون بده بابت کمکی ک ب زندگی ما میکنین.خیلی محتاج کمکتونم