سلام و عرض ادب خدمت شما مادر گرامی، نگرانی و دغدغه ی شما را نسبت به شرایط دخترتان درک می کنم و امیدوارم هر چه زودتر با پیگیری های شما بزرگوار، بهبود پیدا کنند.
بیان کردین" چطوری بیماری دوقطبی درمان می‌شود": این بیماری هم مثل خیلی از بیماری های دیگر قابل کنترل هست و تحت نظر روانپزشک، با مصرف کردن داروها به صورت منظم، میتوان نوسانات خلقی را تعدیل کرد و در کنارش مراجعه به روانشناس بالینی و روان درمانی  و همکاری و حمایت  خانواده، بسیار در بهبود بیماری تاثیر گذار هست.
اینجا لازم است چند نکته خدمتتان عرض کنم :
- پذیرفتن اختلال روانی شامل قبول کردن این موضوع هست که دیگر قرار نیست همه چیز «عادی» باشد، بنابراین صبوری زیادی را می طلبد. 
- در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی گاه ، افراد  چیزی می گویند و یا کارهایی می‌کنند که آزاردهنده یا خجالت‌آور است. در دوره های شیدایی ، ممکن است بی‌پروا، بی‌رحم، ایرادگیر و یا عصبانی باشند. در هنگام افسردگی نیز ممکن است منزوی، زود خشم و متخاصم شده و تغییرات خلقی متناوب داشته باشند. کنار آمدن با این رفتارها دشوار است. اما تلاش کنید به یاد آورید که اینها عوارض بیماری روحی می‌باشد نه نتیجه خودخواهی و یا ناپختگی فرد.
- درمان‌ها می‌توانند تغییر زیادی برای دخترتان ایجاد کنند؛ اما از همه علائم و مشکلات به طور کامل جلوگیری نمی‌کنند. برای اجتناب از ناامیدی و رنجش، مهم است که توقعات واقع‌بینانه داشته باشید. 
- سعی کنید در خانه مسئولیتی به او بدهید، مهم نیست که همکاری او کم باشد مهم این است که در قبال کار اندکی که انجام می دهد او را تشویق نمائید.
- با تشویق بیمار به خاطر کارهای مثبت و موفقیت‌هایی که به دست می‌آورد (هر چقدر هم کوچک باشد) به وی احساس عزت نفس  ببخشید.
- فشار و استرس، اختلالات روانی را بدتر می‌کند. از ایجاد سر و صدا و درگیری‌های هیجانی و موقعیت‌های استرس‌زا  و مشاجرات خانوادگی پرهیز کنید.
- از سرزنش و بر چسب های منفی در ارتباط با وی استفاده نکنید.
و در نهایت، ارتباط منظم با روانشناس و روانپزشک داشته باشید.
موفق و پیروز باشید.

بیشتر بخوانید:
مشکلات اجتماعی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی