ناشناس
بخاطر فضای مجازی به مادرم بی اعتماد شدم،لطفا کمکم کنید.
مشکل بنده شاید یه جورایی با مشکلاتی که اکثر خونواده ها با اون درگیر هستن فرق میکنه. معمولا والدین از خطاهای فرزندانشون مخصوصا زمانی که به سن جوانی میرسن شکوه میکنن ولی مشکل من با این مسئله فرق میکنه.مادرم خیلی وقته در فضای مجازی غرق شده به طوریکه خدا میدونه با چه کسی و یا کسانی چت میکنه و اینکه نمیدونم که آیا با کسانی که چت میکنه خانم هستند یا آقا.هر زمان هم که این مسئله رو مطرح میکنم شروع به پرخاشگری و رفتارهای نامناسب نظیر جیغ کشیدن های بی مهابا و ...میکند به گونه ای که کسی جرئت مطرح کردن آنرا ندارد.به خاطر این مسئله طلاق پدر و مادرم هم مطرح شده که پدرم قصد داره محدودیتهای برای مادرم مقرر کنه ولی مادرم قبول نمیکنه البته پدر و مادرم از همان زمانی که ازدواج کردن تا به الآن همیشه با هم اختلاف داشتن و این مسئله دامنه اختلافات رو بیشتر کرده بطوریکه مقدمات طلاق رو آماده میکنه.من نمیتونم نسبت به کارهایی که مادرم انجام میده بی تفاوت باشم از طرفی همانطور که ذکر کردم جرئت مطرح کردن اونرو هم ندارم و تنها کاری که میکنم فکر کردن زیاد و در بعضی مواقع در خلوت خودم شروع به گریه کردن میکنم و دلیل اینکه به چت های مادرم مشکوک هستم عوض کردن مدام سیم کارت های جدید در بازه های زمانی کوتاه هست خواهش میکنم این بنده حقیر رو راهنمایی بفرمایید.با تشکر
مشاور: احسان فدایی
با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.
حال شما را خوب می فهمیم و آنچه که از مادرتان توقع نداشتید رخ داده و نگران ادامة این رابطه هستید.ابتدا توجه داشته باشید که گاهی برخی از افراد تحت تأثیر، برنامه‌های مخرّب ماهواره و دیگر رسانه‌های جمعی، شهوت و تمایلات جنسی فزون یافته‌ای در خود پدید می‌آورند و یا به خاطر ناکامی‌های جنسی، وسوسه‌های شیطانی، ضعف شخصیتی، آشفتگی‌های روحی و اختلالات روانی، ضعف فرهنگی، ضعف اعتقادی، ضعف ایمان و... دچار برخی خیانت‌ها و کژ رفتاری‌هایی در زندگی می‌شوند. گاهی بروز و پیدایش برخی اختلافات زناشویی و خانوادگی سبب تجمیع نیازهای برآورده نشده در همسران یا یکی از آنها شده که آنها در زندگی مشترک خود نتوانسته‌اند آنها را به درستی ارضا کنند؛ به همین خاطر چون مادرتان از این جهت شدیداً احساس نیاز میکند، راه را اشتباهی رفته و ارتباطات نامشروع با مرد یا مردان دیگر را چاره کار خود دانسته است؛ به همین خاطر ممکن است خیلی تعمدی در ادامه ارتباطات نامشروع نداشته باشد و بیشتر به خاطر همان نیازهای برآورده نشده که امروز به صورت عادت نابهنجاری درآمده است، دست به چنین کار ناروایی می‌زند. البته این احتمال بر فرض این است که ارتباط نامشروع مادرتان و خیانت احتمالی وی واقعیت داشته باشد و صرفاً بر اساس پندار، حدس و گمان و یا سوءظن شما نبوده باشد.این را بدانید، بر فرض صحت ماجرا، مسلماً این دسته از مسایل به لحاظ بار مسئولیتی خاصی که دارد، هیچ ارتباطی به شما و سایر فرزندان ندارد. این قضیه بیشتر به رابطه پدرتان با مادرتان مربوط می‌شود و شما نباید دخالتی در این خصوص داشته باشید و نباید مستقیماً با مادرتان برخورد کنید. دخالت مستقیم شما ممکن است، حد و حریم‌ها را بشکند و باعث شود که احترامات فرزند و مادری کنار برود و مادرتان نه تنها به اشتباه خود واقف نگردد و آن را کنار نگذارد، بلکه قبح آن را از بین رفته بداند و بیشتر از گذشته و جسورتر از آن، اهداف پنهانی خود را به صورت آشکارا و علنی دنبال کند.باید توجه داشت که همه ما انسانیم و غیر از معصومین (علیهم‌السلام) و بندگان خاص الهی، هیچ کس دیگری از تیر رس شیطان و وسوسه‌های زهرآگین او در امان نیست. مادر شما نیز از این مسئله مستثنی نیست. یادتان باشد مادرتان در حال حاضر دو نقش را بر عهده دارد، مهمترین نقش او، نقش مادری است که در هر صورت و در هر حال به قوت خود باقی است و مادرتان هر گونه که باشد و هر گناه و جرمی که مرتکب شود، بالاخره مادر شماست و شما در قبال او وظیفه‌ای دارید. دومین نقش مادرتان، نقش یک فرد خاطی و گنهکار است که این نقش اگر چه برای شما بسیار آزار‌دهنده و بسیار رنج‌آور است، ولی بدانید که نقش دوم ارتباطی به شما ندارد، او خود مسئول رفتارهای ناشایست خویش است که اگر توبه نکند، باید تقاص اَعمال خود را روزی بپردازد. به نظر می‌رسد که شما باید، این دو نقش مادرتان را از هم تفکیک و مجزّا کنید و همواره به مادرتان بر اساس نقش مادری که دارد، به دیدة مادر بنگرید و با او رفتار صحیح و منطقی بر اساس تعالیم قرآنی و اسلامی داشته باشید، ممکن است بگویید چه مادری؟ آیا می‌توان این مادر را با این چنین رفتاهایی که در حق شما و پدرتان روا داشته است حقیقتاً مادر نامید؟ در پاسخ می‌گوییم که از روایات معصومین(علیهم‌السلام) استفاده می‌شود که والدین چه مؤمن باشند و چه کافر و چه نیکوکار و چه معصیت کار باید مورد احترام قرار گیرند و استثنا بردار نیست. امام رضا (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرماید: «بِرُّ الْوَالِدَینِ وَاجِبٌ وَ إِنْ کَانَا مُشْرِکَینِ وَ لَا طَاعَةَ لَهُمَا فِی مَعْصِیةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ «نیکی و احسان به والدین واجب است گرچه آنها مشرک و کافر باشند، ولی در معصیت خدا نباید آنان را اطاعت کرد».
امام صادق (علیه‌السلام) نیز در روایت دیگری می‌فرماید: «ثَلَاثٌ لَمْ یجْعَلِ اللَّهُ لِأَحَدٍ فِیهِنَّ رُخْصَةً أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ بِرُّ الْوَالِدَینِ بَرَّینِ کَانَا أَوْ فَاجِرَینِ» ؛ «سه چیز است که خداوند در آنها به هیچ کس رخصت نداده است و عذر و بهانه‌ای را از کسی قبول نمی‌کند: اداى امانت به صاحبش چه نیکوکار باشد و چه بدکار، وفاى به عهد خواه طرف پیمان نیکوکار باشد و یا بدکار و نیکی و احسان به پدر و مادر چه نیکوکار باشند و چه بدکار و گنهکار.
به طور کلی، والدین در قبال فرزندان وظیفه‌ای دارند و فرزندان نیز در قبال والدین وظیفه‌ای دیگر دارند و هر کدام در برابر وظیفه‌ای که بر عهده دارند مورد بازخواست و سؤال قرار می‌گیرند؛ بنابراین اگر مادرتان به وظیفه خود در قبال شما و پدرتان عمل نکند دلیل بر این نمی‌شود که شما هم به وظیفه خود در قبال او عمل نکنید. اگر فرزندان نافرمان و ستم کار مورد عاق والدین خود قرار می‌گیرند، در مقابل والدین ظالم نیز مورد عاق فرزندان قرار می‌گیرند. هر کس مسئول اعمال ناشایست خود است.
اگر مادرتان مرتکب خیانت در زندگی مشترک خویش شده است و روابط مجازی و ... با مردان دیگر داشته است، وی در مقابل این گونه رفتارش مسئول است و باید در پیشگاه الهی پاسخگو باشد. با این وجود، شما به هیچ وجه مُجاز نیستید در برابر سوء رفتار مادرتان، واکنش و عکس‌العمل نامناسب نشان دهید، بلکه همچنان موظفید، حرمت او را نگه دارید و به وی احترام کنید.
وظیفه شما هم در همه حال این است که حرمت و احترام مادرتان را نگه دارید و به هیچ وجه سعی در بی‌احترامی به او و مقابله به مثل نسبت به رفتارهای ناروای وی نداشته باشید، بلکه به جای آن در حق او دعا کنید تا به راه راست هدایت شود و خداوند از سر تقصیرات او بگذرد. البته اگر روزی مادرتان از سوء رفتار خویش، اظهار پشیمانی کرد و یا نشانه‌های از اصلاح در رفتارهای او می‌بینید، در آن صورت شایسته است شما نیز بزرگوارانه او را ببخشید و به روی او نیز نیاورید.
به طور کلی، در دین مبین اسلام، همة افراد دارای حرمت و ارزش انسانی می‌باشند و در این میان، احترام مادر و حفظ حرمت او از واجبات انکار ناپذیر است و می‌توان مادر را در هیچ صورت مورد اهانت و بی‌احترامی قرار داد.
باید به گونه‌ای با ایشان برخورد نمود که به شخصیت واقعی، حرمت و تکریم وی خدشه‌ای وارد نگردد؛ چه بسا ممکن است جوان پاکدل پاک رفتار، با نحوه عملش و با ادب، گرامیداشت خاطر، تحویل گرفتن او، نیکى و مراقبت، بر مادرش تأثیر مثبت بگذارد تا ایشان متوجه کردار زشتش بشود و تصمیم جدی بگیرد که دگر بار اَعمال و رفتار ناپسند و زشتی انجام ندهند. به هر حال، قرآن کریم انسان‌ها را از تندى و پرخاش نسبت به پدر و مادر نهى مىکند و به سخن نیک و لحن شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رأفت در برابر آنان و خیرخواهى و دعا در حق آنان دعوت مىکند.
این را بدانید، رفتار صحیح شما با مادر گناهکارتان و مداومت در آن، نوعی امر به معروف و نهی از منکر عملی به حساب می‌آید و می‌تواند همانند تلنگری، مادرتان را از خواب غفلت بیدار کند.
البته اگر مادرتان همچنان به روابط خویش ادامه می‌دهد، در این فرض می‌توانید او را به بهانه‌ای به مراکز مشاوره‌ای و خدمات روانشناختی معتبر بکشانید تا علت یا علل سوء رفتار وی شناسایی و ریشه‌یابی شود و سپس به کمک متخصصین به تغییر رفتار گناه‌آلود مادرتان بپردازید.
به هر حال، همان طور که عرض کردیم وظیفه شما هم در هر حال این است که حرمت و احترام مادرتان را نگه بدارید و به هیچ وجه سعی در یافتن مدارکی دال بر وجود این مسایل و مچ‌گیری از او نداشته باشید، تلاش برای به دست آوردن مدرک نه برای شما و نه برای هیچ کسی دیگر سودمند نخواهد بود. فرض کنیم توانستید مدارکی هم به دست آورده و به اصطلاح مچ‌گیری کنید؛ آیا هرگز با خود فکر کرده‌اید که آخرش چه خواهد شد؟
اگر روزی دیگران متوجه سوء رفتار مادرتان گردند، یقیناً انسان‌های آزاد اندیش و منطقی، کارهای زشت مادرتان را به پای شما نخواهند گذاشت و گناه او را به حساب شما نمی‌گذارند.
در ادامه، سخنی نیز با خود شما داریم و به شما توصیه می‌کنیم که اجازه ندهید این مسئله با همه بزرگی و غیر قابل باور بودنش، شما را زمین‌گیر کند و شما را از پا در بیاورد. اگر شما تاب تحمل این چنین مشکلی را در زندگی نداشته باشید و به خودتان آسیب وارد کنید، یقیناً آن موقع شما مقصر خواهید بود و باید پاسخ رفتار نسنجیده خود را بدهید و از ملامت و سرزنش ملامت کنندگان ملول نگردید، ولی اگر استقامت بورزید و صبر پیشه کنید، اگر در این میان جان و مال و آبروی‌تان هم خدشه‌دار گردد و احیاناً از بین برود، گناهی به گردن شما نیست و ملامت و سرزنشی را پشت سر خود ندارید، بلکه در عوض اجر و پاداش صابران را نصیب و قسمت خود گردانیده‌اید و مقام و منزلت سترگی در پیشگاه پروردگار یافته‌اید.
سربلند باشید.
بیشتر بخوانید:
تهدیدها و آسیب‌های اینترنت و فضای مجازی برای خانواده
حال شما را خوب می فهمیم و آنچه که از مادرتان توقع نداشتید رخ داده و نگران ادامة این رابطه هستید.ابتدا توجه داشته باشید که گاهی برخی از افراد تحت تأثیر، برنامه‌های مخرّب ماهواره و دیگر رسانه‌های جمعی، شهوت و تمایلات جنسی فزون یافته‌ای در خود پدید می‌آورند و یا به خاطر ناکامی‌های جنسی، وسوسه‌های شیطانی، ضعف شخصیتی، آشفتگی‌های روحی و اختلالات روانی، ضعف فرهنگی، ضعف اعتقادی، ضعف ایمان و... دچار برخی خیانت‌ها و کژ رفتاری‌هایی در زندگی می‌شوند. گاهی بروز و پیدایش برخی اختلافات زناشویی و خانوادگی سبب تجمیع نیازهای برآورده نشده در همسران یا یکی از آنها شده که آنها در زندگی مشترک خود نتوانسته‌اند آنها را به درستی ارضا کنند؛ به همین خاطر چون مادرتان از این جهت شدیداً احساس نیاز میکند، راه را اشتباهی رفته و ارتباطات نامشروع با مرد یا مردان دیگر را چاره کار خود دانسته است؛ به همین خاطر ممکن است خیلی تعمدی در ادامه ارتباطات نامشروع نداشته باشد و بیشتر به خاطر همان نیازهای برآورده نشده که امروز به صورت عادت نابهنجاری درآمده است، دست به چنین کار ناروایی می‌زند. البته این احتمال بر فرض این است که ارتباط نامشروع مادرتان و خیانت احتمالی وی واقعیت داشته باشد و صرفاً بر اساس پندار، حدس و گمان و یا سوءظن شما نبوده باشد.این را بدانید، بر فرض صحت ماجرا، مسلماً این دسته از مسایل به لحاظ بار مسئولیتی خاصی که دارد، هیچ ارتباطی به شما و سایر فرزندان ندارد. این قضیه بیشتر به رابطه پدرتان با مادرتان مربوط می‌شود و شما نباید دخالتی در این خصوص داشته باشید و نباید مستقیماً با مادرتان برخورد کنید. دخالت مستقیم شما ممکن است، حد و حریم‌ها را بشکند و باعث شود که احترامات فرزند و مادری کنار برود و مادرتان نه تنها به اشتباه خود واقف نگردد و آن را کنار نگذارد، بلکه قبح آن را از بین رفته بداند و بیشتر از گذشته و جسورتر از آن، اهداف پنهانی خود را به صورت آشکارا و علنی دنبال کند.باید توجه داشت که همه ما انسانیم و غیر از معصومین (علیهم‌السلام) و بندگان خاص الهی، هیچ کس دیگری از تیر رس شیطان و وسوسه‌های زهرآگین او در امان نیست. مادر شما نیز از این مسئله مستثنی نیست. یادتان باشد مادرتان در حال حاضر دو نقش را بر عهده دارد، مهمترین نقش او، نقش مادری است که در هر صورت و در هر حال به قوت خود باقی است و مادرتان هر گونه که باشد و هر گناه و جرمی که مرتکب شود، بالاخره مادر شماست و شما در قبال او وظیفه‌ای دارید. دومین نقش مادرتان، نقش یک فرد خاطی و گنهکار است که این نقش اگر چه برای شما بسیار آزار‌دهنده و بسیار رنج‌آور است، ولی بدانید که نقش دوم ارتباطی به شما ندارد، او خود مسئول رفتارهای ناشایست خویش است که اگر توبه نکند، باید تقاص اَعمال خود را روزی بپردازد. به نظر می‌رسد که شما باید، این دو نقش مادرتان را از هم تفکیک و مجزّا کنید و همواره به مادرتان بر اساس نقش مادری که دارد، به دیدة مادر بنگرید و با او رفتار صحیح و منطقی بر اساس تعالیم قرآنی و اسلامی داشته باشید، ممکن است بگویید چه مادری؟ آیا می‌توان این مادر را با این چنین رفتاهایی که در حق شما و پدرتان روا داشته است حقیقتاً مادر نامید؟ در پاسخ می‌گوییم که از روایات معصومین(علیهم‌السلام) استفاده می‌شود که والدین چه مؤمن باشند و چه کافر و چه نیکوکار و چه معصیت کار باید مورد احترام قرار گیرند و استثنا بردار نیست. امام رضا (علیه‌السلام) در این خصوص می‌فرماید: «بِرُّ الْوَالِدَینِ وَاجِبٌ وَ إِنْ کَانَا مُشْرِکَینِ وَ لَا طَاعَةَ لَهُمَا فِی مَعْصِیةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ «نیکی و احسان به والدین واجب است گرچه آنها مشرک و کافر باشند، ولی در معصیت خدا نباید آنان را اطاعت کرد».
امام صادق (علیه‌السلام) نیز در روایت دیگری می‌فرماید: «ثَلَاثٌ لَمْ یجْعَلِ اللَّهُ لِأَحَدٍ فِیهِنَّ رُخْصَةً أَدَاءُ الْأَمَانَةِ إِلَى الْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ الْوَفَاءُ بِالْعَهْدِ لِلْبَرِّ وَ الْفَاجِرِ وَ بِرُّ الْوَالِدَینِ بَرَّینِ کَانَا أَوْ فَاجِرَینِ» ؛ «سه چیز است که خداوند در آنها به هیچ کس رخصت نداده است و عذر و بهانه‌ای را از کسی قبول نمی‌کند: اداى امانت به صاحبش چه نیکوکار باشد و چه بدکار، وفاى به عهد خواه طرف پیمان نیکوکار باشد و یا بدکار و نیکی و احسان به پدر و مادر چه نیکوکار باشند و چه بدکار و گنهکار.
به طور کلی، والدین در قبال فرزندان وظیفه‌ای دارند و فرزندان نیز در قبال والدین وظیفه‌ای دیگر دارند و هر کدام در برابر وظیفه‌ای که بر عهده دارند مورد بازخواست و سؤال قرار می‌گیرند؛ بنابراین اگر مادرتان به وظیفه خود در قبال شما و پدرتان عمل نکند دلیل بر این نمی‌شود که شما هم به وظیفه خود در قبال او عمل نکنید. اگر فرزندان نافرمان و ستم کار مورد عاق والدین خود قرار می‌گیرند، در مقابل والدین ظالم نیز مورد عاق فرزندان قرار می‌گیرند. هر کس مسئول اعمال ناشایست خود است.
اگر مادرتان مرتکب خیانت در زندگی مشترک خویش شده است و روابط مجازی و ... با مردان دیگر داشته است، وی در مقابل این گونه رفتارش مسئول است و باید در پیشگاه الهی پاسخگو باشد. با این وجود، شما به هیچ وجه مُجاز نیستید در برابر سوء رفتار مادرتان، واکنش و عکس‌العمل نامناسب نشان دهید، بلکه همچنان موظفید، حرمت او را نگه دارید و به وی احترام کنید.
وظیفه شما هم در همه حال این است که حرمت و احترام مادرتان را نگه دارید و به هیچ وجه سعی در بی‌احترامی به او و مقابله به مثل نسبت به رفتارهای ناروای وی نداشته باشید، بلکه به جای آن در حق او دعا کنید تا به راه راست هدایت شود و خداوند از سر تقصیرات او بگذرد. البته اگر روزی مادرتان از سوء رفتار خویش، اظهار پشیمانی کرد و یا نشانه‌های از اصلاح در رفتارهای او می‌بینید، در آن صورت شایسته است شما نیز بزرگوارانه او را ببخشید و به روی او نیز نیاورید.
به طور کلی، در دین مبین اسلام، همة افراد دارای حرمت و ارزش انسانی می‌باشند و در این میان، احترام مادر و حفظ حرمت او از واجبات انکار ناپذیر است و می‌توان مادر را در هیچ صورت مورد اهانت و بی‌احترامی قرار داد.
باید به گونه‌ای با ایشان برخورد نمود که به شخصیت واقعی، حرمت و تکریم وی خدشه‌ای وارد نگردد؛ چه بسا ممکن است جوان پاکدل پاک رفتار، با نحوه عملش و با ادب، گرامیداشت خاطر، تحویل گرفتن او، نیکى و مراقبت، بر مادرش تأثیر مثبت بگذارد تا ایشان متوجه کردار زشتش بشود و تصمیم جدی بگیرد که دگر بار اَعمال و رفتار ناپسند و زشتی انجام ندهند. به هر حال، قرآن کریم انسان‌ها را از تندى و پرخاش نسبت به پدر و مادر نهى مىکند و به سخن نیک و لحن شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رأفت در برابر آنان و خیرخواهى و دعا در حق آنان دعوت مىکند.
این را بدانید، رفتار صحیح شما با مادر گناهکارتان و مداومت در آن، نوعی امر به معروف و نهی از منکر عملی به حساب می‌آید و می‌تواند همانند تلنگری، مادرتان را از خواب غفلت بیدار کند.
البته اگر مادرتان همچنان به روابط خویش ادامه می‌دهد، در این فرض می‌توانید او را به بهانه‌ای به مراکز مشاوره‌ای و خدمات روانشناختی معتبر بکشانید تا علت یا علل سوء رفتار وی شناسایی و ریشه‌یابی شود و سپس به کمک متخصصین به تغییر رفتار گناه‌آلود مادرتان بپردازید.
به هر حال، همان طور که عرض کردیم وظیفه شما هم در هر حال این است که حرمت و احترام مادرتان را نگه بدارید و به هیچ وجه سعی در یافتن مدارکی دال بر وجود این مسایل و مچ‌گیری از او نداشته باشید، تلاش برای به دست آوردن مدرک نه برای شما و نه برای هیچ کسی دیگر سودمند نخواهد بود. فرض کنیم توانستید مدارکی هم به دست آورده و به اصطلاح مچ‌گیری کنید؛ آیا هرگز با خود فکر کرده‌اید که آخرش چه خواهد شد؟
اگر روزی دیگران متوجه سوء رفتار مادرتان گردند، یقیناً انسان‌های آزاد اندیش و منطقی، کارهای زشت مادرتان را به پای شما نخواهند گذاشت و گناه او را به حساب شما نمی‌گذارند.
در ادامه، سخنی نیز با خود شما داریم و به شما توصیه می‌کنیم که اجازه ندهید این مسئله با همه بزرگی و غیر قابل باور بودنش، شما را زمین‌گیر کند و شما را از پا در بیاورد. اگر شما تاب تحمل این چنین مشکلی را در زندگی نداشته باشید و به خودتان آسیب وارد کنید، یقیناً آن موقع شما مقصر خواهید بود و باید پاسخ رفتار نسنجیده خود را بدهید و از ملامت و سرزنش ملامت کنندگان ملول نگردید، ولی اگر استقامت بورزید و صبر پیشه کنید، اگر در این میان جان و مال و آبروی‌تان هم خدشه‌دار گردد و احیاناً از بین برود، گناهی به گردن شما نیست و ملامت و سرزنشی را پشت سر خود ندارید، بلکه در عوض اجر و پاداش صابران را نصیب و قسمت خود گردانیده‌اید و مقام و منزلت سترگی در پیشگاه پروردگار یافته‌اید.
سربلند باشید.
بیشتر بخوانید:
تهدیدها و آسیب‌های اینترنت و فضای مجازی برای خانواده
