با عرض سلام و احترام مجدد.
من هم خدمتتتون گفتم با وجود اینکه مادر همسر شما برای فرزندش زحمت زیادی کشیده و حق بزرگی به گردنش داره ولی باز هم دلیل نمیشه که همسرتون به شما کم توجهی کنه یا با شما صحبت نکنه، و در واقع این حس شما نسبت به شوهرتون که دوست دارید به شما هم توجه کنه یکی بخاطر حس تملکی هست که نسبت به همسرتون دارید و یکی هم بخاطر احساس نیاز به توجهی هست که هر انسانی به نزدیکانش بخصوص همسرش داره و میخواد همسرش به او توجه کنه، که کاملا طبیعی و قابل درکه. اما راجع به علت های وابستگی همسر شما به مادرش، دلایل متعددی میتونه نقش داشته باشه، مثل عوامل بیولوژیکی و ژنتیکی، تربیت و محیط اجتماعی، اضطراب جدایی در دوران کودکی، بیماری جسمی در طول دوران کودکی یا...، که تنها از طریق بررسی دقیق همسر شما ممکنه که علت دقیق آن مشخص بشه.
به بیان دیگه یک فرد برای اینکه از هر لحاظ بصورت مناسبی رشد کنه و از جهت جسمانی و روانشناختی فرد سالمی باشه باید شرایط برای او فراهم باشه، اما اگه به هر دلیلی این شرایط فراهم نباشه، یا کمبودی باشه مثلا از جهت محیطی بین پدر و مادر اختلافات زیادی باشه، یا کودک بیمار بشه یا امنیت عاطفی نداشته باشه، یا حضور پدر کمرنگ باشه یا...، ممکنه در مسیر رشد کودک به بزرگسالی، مسائل و مشکلاتی پیش بیاد و مثالا فرد به رشد شخصیتی لازم نرسه و مثلا شخصیت وابسته بشه. البته شخصیت وابسته دو نوع میتونه داشته باشه، یک نوع اون بگونه ای هست که فرد به شخص یا افراد دیگه وابستگی داره ولی در حدی نیست که به اون اختلال شخصیت گفته بشه؛ و تعریف دیگه شخصیت وابسته، یک اختلال هست که نشانه های خاص خودش رو داره و از نوع اول بسیار شدیدتره. برخی از علائم اختلال شخصیت وابسته (نوع دوم) این موارد هستند:

به نظر میرسه که همسر شما دچار اختلال شخصیت وابسته نیستند، بلکه تنها به مادرشون وابستگی دارند، مگر اینکه شما تایید کنید که ایشون علائم بالا یا حداقل تعداد قابل توجهی از علائم بالا را دارند که در این صورت میشه اختلال شخصیت وابسته.
در هر صورت اگر ایشون مبتلا به اختلال شخصیت وابسته نباشند، که به احتمال زیاد هم نیستند، باز هم شما میبایست توجه کنید که تغییر ایشون و کمرنگ شدن وابستگیش به مادرش راحت نخواهد بود و شما براحتی موفق به چنین کاری نخواهید شد، خصوصا اگه خود شما بخواید ایشون رو تغییر بدید کار بسیار دشوار و ناممکنی خواهد بود، چون تغییر شخصیت انسانها بسختی اتفاق میافته، مگر اینکه شما از متخصص کمک بخواید و همسر شما هم راضی بشه که به اتفاق هم دیگه نزد روانشناس تشریف ببرید و روانشناس با همسرشما صحبت کنه و اونو به حد تعادل در زمینه وابستگی به خانوادش برسونه. بخاطر همین موضوع من دفعه قبل خدمت شما گفتم که اول سعی کنید این مسئله رو بپذیرید و قبول کنید که همسرتون در کنار ویژگیهای مثبتش این ویژگی منفی هم داره. من یاد این جمله معروف افتادم که میگه: «خدایا به من آرامشی ده تا بپذیرم آنچه را که نمی‏توانم تغییر دهم، دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را که می‏توانم تغییر دهم». نکته دیگه در مورد تغییر همسرتون اینه که گفتم از جهت فیزیکی از خانواده همسرتون دور بشید و زندگی مستقلی رو تشکیل بدید که بیان کردید امکانش نیست، ولی در هر صورت در آینده نزدیک یا دور بالاخره شما و همسرتون باید مستقل از اونها زندگی کنید و در اصطلاح روانشناسی خانواده، سیستم مستقلی، جدا از سیستم خانواده قبلی رو تشکیل بدید، و حتی اگه مسئله وابستگی شوهر شما به مادرش هم نبود باز هم لازم بود که شما زندگی و سیستم مستقلی رو تشکیل بدید. حتی اگه امکان اینکه دور از خانواده همسرتون هم زندگی کنید ندارید، باز هم میبایست حداقل زندگی مشترک مستقلی داشته باشید.
موفق و محکم و سربلند باشید

بیشتر بخوانید:
اختلال شخصیت وابسته و ویژگی های آن