عرض سلام و احترم.
روی موضوع خوبی دست گذاشتی. یعنی بحث «رفتار» . نکته اولی که خوبه در این زمنیه بدونی اینه که ما باید بین رفتار و شخصیت همسرمون تمایز قائل بشیم. یعنی شخصیت افراد، با رفتاری که انجام میدن (یا رفتاری که انجام نمیدن) با هم فرق میکنه. شخصیت همسرت اونی هست که اومد خواستگاریت و تو اونو همین طوری که الان هست پذیرفتی و دوسش داشتی و داری، یعنی شخصیت افراد اونی هست که ما باهاش مواجه میشیم و ثابته و تغییر آنچنانی هم نمیکنه؛ اما رفتارش همون کارها و فعالیتهایی هست که با توجه به شرایط و اقتضائات محیطی و روحی و... ازش صادر میشه. و ممکنه گاهی ما رفتار همسرمون رو دوس نداشته باشیم یا رفتارش ما رو اذیت بکنه یا برعکس انجام ندادن یک رفتار از سوی اون مانند مثالهایی که زدی، ما رو دلخور بکنه. بعضی همسران در تنشها و اختلافاتی که بینشون پیش میاد، بجای اینکه به همسرشون بگن من از رفتار تو متنفرم، میگن من از تو متنفرم؛ در حالیکه بهانه های دعوا و درگیری، رفتار همسره نه خود همسر. خلاصه اینکه، باید بین رفتاری که همسرمون انجام میده و شخصیتش تمایز قائل بشیم و رفتارش رو به شخصیتش نسبت ندیم. و این نکته در زمینه روابط همسران و تعارضاتی که ممکنه بینشون پیش بیاد، خیلی میتون نقش مهم و اثرگذاری داشته باشه. اما راجع به سوالی که پرسیدی «من هم باید مثل ایشون رفتار کنم؟ یا باید تلاش کنم که ایشون هم مثل من رفتار کنه؟»، نکته مثبتی که وجود داره اینه که ممکنه رفتار افراد، به موازات تغییر محرک و نتیجه، عوض بشه، در حالیکه تغییر شخصیت یا خود افراد، بسیار سخت یا ناممکنه. بنابراین نبایست رفتارهای مثبتی که در قبال شوهرت انجام میدی ترک کنی، حتی اگه بازخوردی که انتظار داری از شوهرت دریافت نکنی. و کاری که میتونی انجام بدی برای اینکه اون هم این رفتارها رو انجام بده اینه که در یک فضای صمیمی و مناسب بدون اینکه به شخصیت همسرت حمله کنی و مثالا بگی «تو آدم بی احساسی هستی، بلد نیستی محبتت رو در رفتارت نشون بدی با اینکه من اینقدر این کار رو میکنم و... ، اول چندتا از ویژگیهای مثبت همسرت رو بیان کن و بعدش از احساس خودت بگو و بیان کن که: «من خیلی دلم میخواد بجز زمانهایی که رابطه جنسی داریم هم، به من نزدیک بشی، منو بغل کنی، ببوسی، ابراز علاقه کنی...، و بگید میدونم این کارها شاید برات سخت باشه، یا لوس بدونی، ولی واقعا من به این مسائل خیلی نیاز دارم و این کارا خیلی منو خوشحال میکنه، و باعث میشه تو رو بیشتر دوست داشته باشم.» اگر دقت کنی متوجه میشی که من در این جملات، اصلا به شخصیت همسر شما حمله نکردم یا اینکه بخوام اونو وادار کنم که حتما این کارا رو انجام بده، فقط کارهایی که دوست دارم و خوشحالم میکنه رو بیان کردم و بقیش رو بعهده همسرت میذاری که بتدریج بتونه در رفتار این کارها رو انجام بده. البته انتظار نداشته باش که با یک بار گفتن رفتار همسر شما تغییر پیدا کنه و عوض بشه، باید صبر و بردباری داشته باشی و چند وقت یک بار در یک فضای صمیمی و مناسب به همین شیوه عمل کنی، اما نه در فاصله های خیلی کم، تا همسرت بخاطر تکرار زیاد اون لجبازی کنه و ناراحت بشه، بلکه مثلا ماهی دوبار، تا کم کم متوجه نیاز شما بشه، و هروقت هم، کمترین ابراز علاقه جسمانی کرد، بخاطر این کارش از او حسابی تشکر کن، تا تشویق بشه دوباره تکرار کنه.
نکته پایانی اینکه تا وقتی ما نیازمون رو به صورت صحیح به همسرمون نگیم و ابراز نکنیم، نمیتونیم انتظار داشته باشیم که اون خودش متوجه خواسته و نیاز ما بشه یا خودبخود نیاز ما رو برآورده کنه.
موفق و شاد و خوشبخت باشی.
 
بیشتر بخوانید:
جلب محبّت همسر