با سلام و احترام خدمت شما مادرگرامی. از اینکه سوال خود را با سایت راسخون در میان گذاشتید سپاسگزارم. ان شاالله صحبت هایم برایتان مفید واقع شود. بیان کردین پسر 4 ساله دارید که همسر و خانواده ی همسرتان باعث لجبازی کودک می شوند:
- اولین جایگاه تربیتی کودک در خانواده است و برای اینکه تربیت به درستی شکل بگیرد و تداوم داشته باشد، لازم است پدر و مادر در روش تربیتی خود هماهنگ و یکسان عمل کنند، تا پذیرش خواسته های آنان برای کودک آسان تر شود. از اینکه همسرتان رویه ی خود را تغییر داده و با شما همسو شده است گام درستی برای فرزندپروری سالم برداشته اند.
- برای اینکه کودک، حرف شما را گوش دهد لازم هست اقتدار و قاطعیت لازم را داشته باشید. اقتدار یعنی رد کردن درخواست غلط کودک و عکس‌العمل نشان دادن در مقابل کار غلط بدون آسیب به شخصیت و عزت نفس او. یعنی زمانی که کودک می خواهد کاری را انجام دهد که شما مخالف هستید بر روی نه خود، پافشاری کنید و گریه و زاری و جیغ و داد بچه بر روی شما تاثیری نداشته باشد. البته اوایل سخت به نظر می رسد ولی پس از مدتی این پیام را به کودک منتقل می کند تنها راه رسیدن به خواسته هایش گریه و جیغ نیست. پدر و مادر مقتدر کسى است که کنترل احساس و رفتارش را به دست کودکش نمی دهد. مثلا وقتی کودک یک اسباب بازی می خواهد، و شما صلاح نمی دانید آن را برایش تهیه کنید، هر چقدر هم گریه کند شما برایش نمی خرید حتی اگر اطرافیان وساطت کنند. کودک شما باید بداند که بزرگ ترین قدرت برای مهار کردن رفتارهایش شما هستید و قرار نیست به خاطر حرف دیگران روی صلاح دید شما پا بگذارد.
- برای اینکه کودک بتواند بین رفتار درست و نادرست، را تشخیص دهد، لازم است یک شیوه ی تربیتی برای کودک اعمال شود. مثلا اگر کودک کار اشتباهی انجام داد و مادر اخم کرد می فهمد این کار خطاست ولی اگر در یک جای دیگر همین کار را انجام داد و به او خندیدن، کودک دچار سردرگمی می شود و نمی تواند بین خوب و بد، تمیز قائل شود. بنابراین بهتر است مسائل تربیتی فرزندتان را با آن ها در میان بگذارید. از آن جا که بیان کردین چندین بار بهشون تذکر دادید، این بار به همسرتان واگذار کنید که با حفظ احترام به نظر آن ها، روش تربیتی که در خانه اعمال می کنید را به مادربزگ و پدربزرگ بازگو کند و بگوید به خاطر اینکه بچه چند تربیتی نشود بهتر است همه از یک روش استفاده کنیم و این به نفع خود کودک هست.
- انتظاراتی که از کودک داریم را می توان قبل از رفتن به مهمانی در قالب قصه و ایفای نقش برای کودک شرح داد و برای رفتارهای خوب پاداش و رفتارهای ناپسند، پیامدش را اخطار داد که می تواند محروم شدن از فعالیت مورد علاقه باشد. آداب مهمانی را می توانید با مهمان بازی به کودک یاد دهید. یک بار شما مهمان خانه ی فرضی او شوید و بار دیگر او مهمان خانه ی شما. هر بار نقش دو کودک "یک بار نقش کودک لجباز، بار دیگر نقش کودک آرام" را بازی کنید و هر بار از آدم های خیالی که نقش مادربزرگ، عمه، خاله و... را بازی می کنند نظر خواهی کنید و نظر شان را راجع به هر دو کودک بپرسید. در واقع با این تمرین، رفتار خوب و مورد انتظارمان را به کودک آموزش می دهیم و هربار که رفتار مطلوبی داشت او را تشویق می کنیم تا به تدریج در کودک درونی شود. و در نهایت، فضای مهمانی، برای اغلب کودکان فضای لجبازی است. معمولا بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران خصوصا مادربزگ ها و پدربزرگ ها واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند و هر کاری دوست دارند می توانند انجام دهند. بنابراین از قبل باید با فرزند خود قرارداد ببندید و انتظاراتی را که از او دارید به صورت واضح و روشن به او بیان کنید و پیامدهای رفتارهایش را گوشزد کنید.
با امید لحظات شاد برای شما در کنار خانواده