با سلام و احترام خدمت شما پرسشگر گرامی. از اینکه با ما ارتباط برقرار کردید سپاسگزارم. امیدوارم پاسخ من، برایتان مفید واقع شود. نکاتی را خدمتتان عرض می کنم:
- نقش اول تربیت کودک را پدر و مادر بر عهده دارند، و باید آگاهی کافی از روش های تربیتی داشته باشند و بدانند هر گونه رفتار نامناسب، چه پیامدها و عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت. البته شما هم به عنوان خاله ی کودک، نقش حامی و تسهیل گر را برایش دارید و می توانید با برخوردهای مناسبتان، کمک بزرگی به او کنید.
- با توجه به اینکه بیان کردین مادر کودک نسبت به او رفتار مناسبی ندارد، در واقع از این طریق بچه می خواهد کسب توجه و محبت کند. همه ی ما نیاز به دیده شدن و مورد عاطفه قرار گرفتن داریم، وقتی از راه طبیعی تامین نمی شود سعی بر این داریم که از طرق مختلف خود را در معرض نمایش گذاریم.
- عرض کردین که اگر در برابر خواسته هایش هم جواب مثبت دهیم، باز هم گریه می کند، نشان دهنده ی بی قراری کودک از جای دیگر است. بنابراین با کشف علت هر رفتاری، می توان واکنش مناسب تری را نشان داد. با توجه به صحبت های شما بزرگوار، فضای خانه برای کودک، خالی از امنیت روانی است. هرنوع کلام توهین آمیز، برخورد نامناسب، روح و روان لطیف کودک را خدشه دار می کند. پس در وهله ی اول باید مادر این کودک، شیوه ی تربیتی مناسبی را در پیش بگیرد تا دخترشان دچار آسیب نشوند. شما می توانید در این زمینه به صورت غیرمستقیم که خواهرتان ناراحت نشود، ایشان را متوجه ی رفتارش کنید. مثلا کتابی درباره ی شیوه های تربیتی کودکان برای ایشان تهیه کنید و یا لینک کانال های فرزندپروری را برایشان بفرستید. یا اینکه تشویقشان کنید تا در کارگاه های فرزندپروری که در مراکز مختلف آموزشی برگزار می شود، شرکت کنند.
- زودرنجی در هر سنی حاکی از زخمی است که مرتب تحریک می‌شود مثل تهدید، تحقیر، توهین، تمسخر. مهم‌ترین مسئله برای کودک، پر بودن بانک عاطفی است، یعنی اینکه احساس کند که دوستش دارند. برای این کار، تکلیف زمان با کیفیت را به مادر پیشنهاد می‌دهیم. برای اینکه کودک دچار گرسنگی روحی نشود، غذای روح که همان آغوش و بازی و محبت است باید تامین شود. حتما مادرشان هر روز حداقل نیم ساعت را باید با او، فعالیتی که خودش دلش می‌خواهد داشته باشد.
- گریه و زاری و بی تابی کودک، حاکی از این است که سیستم استرس کودک، حساس شده است و هر فشار کوچک را هم بیش از حد برآورد می‌کند و واکنش بزرگ نشان می‌دهد. بنابراین علت زمینه ای را پیدا کرد و در رفع آن کوشید. و اگر مادر علائم افسردگی، اضطراب ... را دارد لازم هست حتما درمان شود تا به کودک سرایت نکند.
- کودک باید یاد بگیرد که گریه کردن راهی برای درخواست خواسته ها و نیازهایش، نیست و اگر این شیوه را در پیش گیرد، به آنچه می خواهد نمی رسد. هر رفتاری که با بی توجهی روبه رو شود، پس از مدتی خاموش می شود و برعکس اگر با هر گریه کودک برای رسیدن به خواسته اش، همه به او توجه کنند این رفتار تقویت می شود.
- اینکه زمان هایی هم کودک بی دلیل گریه می کند، توجه داشته باشید در چه زمان هایی اتفاق می افتد و آیا بعد از این رفتار، کودک پاداش می گیرد؟مثلا وقتی بزرگترها مشغول صحبت کردن هستند و از کودک غافل می شوند، ناگاه می بینیم او یک گوشه را انتخاب می کند و شروع به گریه می کند و با دیدن اشک های کودک، ما او را در آغوش می گیریم و با او بازی می کنیم و کودک می آموزد که از طریق گریه کردن، ابراز وجود کند. بنابراین با بررسی موقعیت های مختلف، می توانیم عوامل به وجود آورنده ی یک رفتار را پیش بینی کنیم و با مدیریت علت های زمینه ساز، آن رفتار را کاهش دهیم و در نهایت، با تغییر و اصلاح رفتار والدین، بسیاری از رفتارهای نامطلوب کودکان هم بهبود می یابد. با آرزوی موفقیت برای شما خاله ی گرامی

بیشتر بخوانید:

بهترین طرز برخورد با گریه کودک