ناشناس
مشاوره خانواده:سر دو راهی موندم، نمیدونم کنار پدرم زندگی کنم یا مادرم؟
پدر من حدود 19سال پیش از مادرم ب علت اعتیادی که مادرم داشت جدا شد و من ب تازگی بعد 22سال تونستم مادرم و پیدا کنم از پدرم درخواست کردم که پیش مادرم زندگی کنم اما قبول نکرد و گفت یا باید کنار من زندگی کنی و قید مادرتو بزنی یا در کنار مادرت زندگی کنی و فک کنی که اصلا پدر نداشتی و نداری حالا من تو دوراهی موندم نمیدونم کنار کدومشون زندگی کنم و هنوز شک دارم به اعتیاد مادرم و نمیدونم اعتیاد داره یا نه
مشاور: علی محمد صالحی
سلام و عرض ادب.
واقعا تصمیم سختیه که آدم بخواد بین پدر و مادرش، یکی رو انتخاب کنه، و تنها با یکی از اونا زندگی کنه. اما در نهایت این تصمیمیه که خودت باید بگیری و یکیشون رو انتخاب کنی، ولی نکته ای که هست اینه که، به هرصورت این پدرت بوده که تو رو از سه سالگی به تنهایی بزرگ کرده و به اینجا رسونده، و در واقع علت جدایی پدر و مادرت هم، اعتیاد مادرت بوده، و اگر مادرت اعتیاد نداشت ممکن بود اونا از هم جدا نشن. نمیخوام همه تقصیرها رو به گردن مادرت بندازم، به هرحال طرف دیگه این زندگی هم، پدرت بوده و مسلماً پدرت هم صد در صد بی تقصیر نبوده، مثلا شاید میتونست بخاطر فرزندشون، اعتیاد همسرش رو تحمل کنه و جدا نشه یا سعی کنه اونو ترک بده یا...، ولی اون چیزی که از ظاهر قضیه بر میاد اینه که سهم مادرت تو این جریان بیشتره. از طرف دیگه، همونطور که اشاره کردی احتمال اینکه مادرت هنوز هم اعتیاد داشته باشه هست، و این نکته خیلی حساسیه، چون اگه هنوز هم اعتیاد داشته باشه، زندگی با اون ممکنه پیامدهای ناگواری برای تو داشته باشه. گفتم به هر صورت تصمیم نهایی برعهده خودته، ولی اگر قرار باشه با یکیشون زندگی کنی به نظر منطقی تره که با پدرت زندگی کنی، در عین حالی که میتونی با مادرت هم در ارتباط باشی. نکته دیگه اینکه، هر چند حضور مادر برای یک دختر بسیار موثر و دلگرم کننده است، اما تو برای ازدواج و خیلی از مسائل دیگه، از جهت قانونی به پدرت نیاز داری و اگه بعد از این همه سال بخوای پدرت رو تنها بذاری حتما رنجیده و دلشکسته میشه.
موفق و سربلند باشی.
بیشتر بخوانید:
اعتیاد و فرو پاشی خانواده
واقعا تصمیم سختیه که آدم بخواد بین پدر و مادرش، یکی رو انتخاب کنه، و تنها با یکی از اونا زندگی کنه. اما در نهایت این تصمیمیه که خودت باید بگیری و یکیشون رو انتخاب کنی، ولی نکته ای که هست اینه که، به هرصورت این پدرت بوده که تو رو از سه سالگی به تنهایی بزرگ کرده و به اینجا رسونده، و در واقع علت جدایی پدر و مادرت هم، اعتیاد مادرت بوده، و اگر مادرت اعتیاد نداشت ممکن بود اونا از هم جدا نشن. نمیخوام همه تقصیرها رو به گردن مادرت بندازم، به هرحال طرف دیگه این زندگی هم، پدرت بوده و مسلماً پدرت هم صد در صد بی تقصیر نبوده، مثلا شاید میتونست بخاطر فرزندشون، اعتیاد همسرش رو تحمل کنه و جدا نشه یا سعی کنه اونو ترک بده یا...، ولی اون چیزی که از ظاهر قضیه بر میاد اینه که سهم مادرت تو این جریان بیشتره. از طرف دیگه، همونطور که اشاره کردی احتمال اینکه مادرت هنوز هم اعتیاد داشته باشه هست، و این نکته خیلی حساسیه، چون اگه هنوز هم اعتیاد داشته باشه، زندگی با اون ممکنه پیامدهای ناگواری برای تو داشته باشه. گفتم به هر صورت تصمیم نهایی برعهده خودته، ولی اگر قرار باشه با یکیشون زندگی کنی به نظر منطقی تره که با پدرت زندگی کنی، در عین حالی که میتونی با مادرت هم در ارتباط باشی. نکته دیگه اینکه، هر چند حضور مادر برای یک دختر بسیار موثر و دلگرم کننده است، اما تو برای ازدواج و خیلی از مسائل دیگه، از جهت قانونی به پدرت نیاز داری و اگه بعد از این همه سال بخوای پدرت رو تنها بذاری حتما رنجیده و دلشکسته میشه.
موفق و سربلند باشی.
بیشتر بخوانید:
اعتیاد و فرو پاشی خانواده
