با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.
برادر عزیز و گرامی! در ابتدا به چند نکته توجه داشته باشید:
1.ازدواج مهمترین و سرنوشت ‏سازترین مسئله گستره زندگى هر انسان است. طبیعى است که اگر این امر مهم با در نظر گرفتن همه‏ى جوانب آن و بر اساس تحقیق، آگاهى و شناخت لازم و با رعایت کردن نکات مهمى که در انتخاب همسر باید مدّ نظر قرار گیرد، انجام شود باعث خوشبختى و سعادت انسان در زندگى مى‏گردد و اگر با این مسئله مهم سطحى و از روى احساسات، که عمرى بسیار کوتاه دارد و در عرض چند هفته یا چند ماه شعله‏هاى کاذب آن فرو مى‏نشیند انجام گیرد پى‏آمدهاى ناگواری ببار خواهد آورد.
2. ازدواج فقط پیوند دو فرد نیست بلکه پیوند دو خانواده است بنابراین وقتى دو نفر مى‏خواهند با یکدیگر ازدواج کنند باید از جهات گوناگونى کفو و همتاى یکدیگر باشند تا تعادل بین آن دو و خانواده آنها برقرار شود و الاّ مشکلات فراوانى را در پى خواهد داشت. منظور از کفو بودن به طور کلى یعنى این دو نفر از نظر فکرى - اعتقادى، اقتصادى، اجتماعى، فرهنگى، تحصیلى، سنّى، قیافه‏ى ظاهرى و خانوادگى به یکدیگر نزدیک باشند و ناهمگونى در موارد فوق مى‏ تواند براى زندگى آینده مسئله ساز باشد.
 3. در امر ازدواج نباید قبل از انتخاب، عاشق و دلباخته ‏ى کسى شد (نه پسر نسبت به دختر و نه دختر نسبت به پسر) البته علاقه در حدّى که انگیزه‏اى شود براى انتخاب اشکالى ندارد بلکه لازم است اما اگر این علاقه تبدیل به عشق شد مشکلات زیادى را دارد از جمله اینکه عشق ‏هاى این چنینی که جنبه‏ ى شهوانى و احساسى دارد علیرغم اینکه پایدار نیست اما موجب مى ‏شود که ما فرد مورد نظر را بخوبى نتوانیم ارزیابى کنیم و نتوانیم جنبه ‏هاى مثبت و منفى او را شناسایى نمائیم لذا چنین عشق‏هایى مى‏تواند بطور کلى قدرت انتخاب را از انسان سلب کند. بنابراین علاقه ‏هاى اولیه را باید مهار کرد. اگر بعد از تحقیقات لازم انسان به این نتیجه رسید که فلان مورد مناسب است آنگاه باید علاقه‏ها را تقویت کرد ولى اگر مورد مناسب نیست یعنى کفو نیست و فقط ظاهر او چشم انسان را گرفته اما سایر شرایط ندارد و حتى اعضاء خانواده نیز موافق نیستند، طبیعى است که در این صورت باید آن علاقه ‏هاى خام اولیه را نیز از صفحه ‏ى دل زدود زیرا دلیلى ندارد به فردى که همسر آینده ما نیست عشق بورزیم و علاقه ‏ى او را در دل خود جاى دهیم.
4. اینکه پدر و مادر غالباً دلسوز فرزندان خود هستند. موافقت و مخالفت والدین در ازدواج از دیدگاههای مختلف و در چندین علم و دانش مورد بررسی قرار می گیرد و هر یک از این علوم نیز از دریچه ای ویژه به آن می نگرند. به تعبیری دیگر این موضوع یک بحث بین رشته ای است و در علم فقه، حقوق و روان شناسی و جامعه شناسی خانواده مد نظر دانشمندان هر یک از این علوم است و در این میان آنچه هم اکنون مورد توجه است بررسی تأثیر روان شناختی این عنصر در تشکیل خانواده و انجام یک ازدواج موفق می باشد. از دیدگاه روان شناختی نه تنها عدم مخالفت و یا حتی موافقت والدین ضرورت یک ازدواج موفق است بلکه شرط انجام یک ازدوج موفق رضایت و همراهی مستمر والدین است. چه بدون تحصیل رضایت والدین هر یک از دختر و پسر در انجام این عمل خطیر که نیازمند همراهی و تأیید دیگران است، بدون پشتوانه می مانند و این خود آغاز اضطراب ناخواسته و ورود آفت است.
برادر گرامی! درست است که به دختر خانم علاقه زیادی دارید ولی سعی کنید این علاقه را در دل نگه دارید تا شرایط فراهم شود زیرا ممکن است همین علاقه مشکلات زیادی را برایتان به بار آورد. به هر حال راضی کردن پدر ایشان کار شما یا خود دختر نیست و بهتر آن است که بعد از اقدام به خواستگاری خانواده ها در این رابطه صحبت نمایند.  پس برای جلب رضایت خانواده ها باید از راهکار محبت، اندیشه، عشق ورزی و مصلحت اندیشی خانوادگی استفاده نمایید. در راه تحصیل رضایت خانواده دختر مخصوصا پدربزرگوارشان از همکاری و میانجی گری خیراندیشان و فامیل های نزدیک و صاحب نفوذ بر روی آنها بهره بگیرید و اصرار و سماجت آمیخته به محبت و فرمانبری و دعا به درگاه حضرت حق را فراموش نکنید.
موفق باشید.

بیشتر بخوانید:
چگونه موانع ازدواج را برطرف کنیم؟