با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.

تجربه نشان داده است زوج های جوان در دوران عقدشان به خاطر عدم آشنایی با روحیات و اخلاقیات همدیگر و اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه ها در مسائل جزئی زندگی دچار تنش می شوند. کمال خواهی، مطلق نگری و ایده آل گرایی آنها اگر به همراه حلم و بردباری و سعه صدر نباشد شیرینی دوران نامزدی را به تلخی تبدیل می کنند. در مورد مسئله ای که فرمودید از نظر ما بهترین کار این است که دختر و پسر در دوران عقد این مسائل را بین خودشان حل کنند و تا حد امکان خانواده ها را درگیر ننمایند. یا اصلا بهتر آن است که در موقع خواستگاری پیرامون این مسائل صحبت نموده و شرایط یکدیگر را بررسی نمایند و تصمیم نهایی در خصوص ادامه تحصیل زن یا اشتغال او گرفته شود. اسلام با اصل «اشتغال یا ادامه تحصیل زنان» هیچ گونه مخالفتی ندارد بلکه اگر شرایطی پیش آید که زن ناگزیر شود از بین اشتغال و خانه نشینی بی ثمر یکی را برگزیند، به طور قطع، اشتغال ارجحیت خواهد داشت. البته اشتغال لزوما خارج از خانه و در مجامع مختلط نباید باشد. بلکه می تواند در منزل یا در محیط های زنانه باشد.

از طرفی نباید غافل شد که بهره مندی از توان و تخصص زنان، پرداختن زنان در کارها و فعالیت های بیرون از خانه بر اساس پاسخ گویی به برخی از نیازهای جامعه است. استفاده از دانش و تخصص زنان موجب بهره وری از منابع نیروی انسانی در بخش های مختلف است در برخی از مشاغل ارایه خدمات توسط زنان نه تنها یک نیاز است بلکه ممکن است ضروری و در حد واجب کفائی باشد در جامعه ای که به ارزش های دینی پایبند هستند این امر ضرورت مضاعف پیدا می کند. اما در شرایطی که در مکاتبه توصیف نمودید توصیه می کنیم نگذارید ماجرا بیش از این ادامه دار شود و خدای ناکرده به مرحله جدایی بکشد بلکه بهتر است پسر و دختر با یکدیگر این موضوع را حل و فصل کنند و خانواده ها را بیش از این درگسر مسئله نکنند. ضمناً اقدام از طریق قضایی اصلا مورد توصیه نیست و بهتر است در صورت ناتوانی دختر و پس در حل مسئله شان از طریق گفتگو، با یکدیگر به مشاور خانواده مراجعه نمایند.

موفق باشید.