ناشناس
درمان تیک عصبی چیه؟
سلام.پسر من نه سالشه.سه ماه پیش دچار تیک عصبی شده.اول شکلکهایی توی صورتش در میاورد.بعدشم زیاد پلک میزد.الانم شونه شو پرت میکنه و سرشو تکون میده.بردمش دکتر مغز و اعصاب قرص آریپپرازول بهش داده اما هیچ فرقی نکرده.خیلی گوشه گیر شده و کم حرف. تو مهمونی ها اصلا با دوستاش نمیره بازی کنه.دوچرخه سواری رو خیلی دوست داشته اما این روزها اصلا با دوچرخه ش بازی نمیکنه میگه حوصله ندارم.عاشق فوتباله الانم وقتی دوستاش فوتبال بازی میکنن میره توی بازیشون اما توی زمین وایمیسه اگه توپی به طرفش اومد شوت میکنه اگرم نیومد که هیچ.توی زمین با دوستاش صحبت نمیکنه مثلا توپو بگیر یا شوت کن و ...خیلی نگرانشم .وقتی هم ازش سوال میکنیم که چه مشکلی داری میگه من هیچیم نیست. لطفا راهنماییم کنید.ممنون
مشاور: خانم موحدنساج
سلام به شما پرسشگر محترم و سپاس بابت اعتمادتان به مجموعه راسخون، امیدوارم این پاسخگویی زمینه ای باشد برای رفع مشکل شما.
مادر عزیز، منشا تیک از اضطراب شدیدی است که درون ریزی شده و فشار این استرس خود را به صورت تیک نشان می دهد. با توجه که منزوی شدن پسرتان بیش از متخصص مغز و اعصاب به یک مشاور مجرب و حرفه ای نیازمند است. زیرا باید با واکاوی درست ابتدا پی به نوع و کیفیت مشغولیت های ذهنی او ببرید تا منشا تیک کشف شود. تا ندانیم که دلیل اضطراب او چیست برطرف کردن تیک تنها با دارو درمانی شاید به صورت موقت امکان پذیر باشد. همیشه مشاوره در کنار دارو درمانی بهترین، ماندگارترین و سریع ترین نتیجه را در پی دارد. در ضمن تغییرات احتمالی و اتفاقات اطراف زندگی خود و پسرتان را بررسی کنید، ببینید چه چیزی سبب دگرگونی روحیات او شده، تغییری در نمرات درسی او مشاهده می کنید، یا روابط دوستانه او به چه صورتی درآمده است. از آنجایی که به گفته خودتان مدت سه ماه است که دچار این مشکل شده، یعنی حدودا از شروع سال تحصیلی جدید، بهتر است روابط مدرسه، معلم و همکلاسی های او بررسی شود.
یکی از راهکارهای مناسب برای کمک به پسرتان در این شرایط سنی، دوستی عمیق بین پدر و پسر است.رابطه پدران با پسرانشان باید بسیار صمیمانه باشد تا به راحتی از بیان ناگفته های عمیق درونشان بدون ترس از قضاوت یا سرزنش نهراسند و آزادانه سخن بگویند. برای رسیدن به این مقصود لازم است فعالیت ها و تفریحات دو نفره با پدرش داشته باشد و سعی کند با او ارتباط نزدیک تری ایجاد کند. با توجه به این که به مرور تیک های او بیشتر شده نیاز به بررسی بالینی و روانشناختی دارد و مشخص می کند که اضطراب و مشغولیت فکری او رفع نشده پس سعی در پیدا کردن دلیل باشید، که بدون دانستن دلیل اصلی رفع مشکل امکان پذیر نخواهد بود. یک نکته دیگر این است که کهنه شدن اضطراب پسرتان به مرور به افسردگی تبدیل شده است، و این عدم مشارکت و نپرداختن به علتها نیز از این مسئله ناشی می شود. البته بازی های سریع و خشن کامپیوتری نیز سبب تیک می شود ولی با توجه به شرح حال احتمال وجود اضطراب شدید بیشتر است.
موفق باشید.