سلام و عرض ادب و احترام دارم خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون
از متن پیام تان کاملا مشخص است که چقدر از دست مادرتان عصبانی هستید. گویا او نتوانسته ارتباط خوبی با شما ایجاد کند و شرایط شما را درک نمیکند. او حساسیت های یک نوجوان را نمیشناسد و نمیداند که با این رفتارها سبب رنج شما میشود. میدانم با این نوع برخوردی که مشاهده میکنید، حال و احوال خوبی ندارید. سعی میکنم حال شما را درک کنم. دوست عزیزم، من دسترسی به مادرتان ندارم، و تنها چند توصیه میتوانم به شما داشته باشم:
- سعی کنید بپذیرید که مادرتان قابل تغییر نیست پس لزومی ندارد تلاشی در این باره داشته باشید. او همانند گذشته اش لباس می پوشد، فکر میکند و کارهایش را انجام میدهد.
- سعی کنید در برابر ایراد گیری ها و کارهایش حساسیت نشان ندهید و بدون هیچ بحثی از کنار او عبور کنید. این بحث ها فقط انرژی شما را میگیرد.
- از مشاور مدرسه بخواهید که طی یک جلسه در مورد ویژگی های نوجوانی با ایشان و دیگر مادران صحبت کند بلکه از این طریق اثری هرچند کوچک بر نگاه او داشته باشد.
- گاهی که با مادرتان اختلاف سلیقه دارید، و او آرام است، برایش توضیح دهید که شما به دو نسل مختلف تعلق دارید و تشابهات تان کم است و البته لزومی هم ندارد که در موارد غیر اساسی هر فرزندی مطابق میل والدینش عمل نکند.
- به مادرتان بگویید که:" او را دوست میدارید ولی گاهی رفتارهایش و بی توجهی به نیازهای سنی ، شما را آشفته میکند، اگر حوصله بیشتری به خرج دهد و توجه به استقلال شما بنماید ، تعارضات تان کمتر خواهدشد و رابطه تان بهتر".
- در هر حال صبور باشید او مادر شماست و لازم است که احترام او محفوظ باشد.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.