سلام و وقت بخیر عرض میکنم خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون
مقداری از مشکلات کنونی شما ناشی از تحولات دوره نوجوانی و بلوغ شماست. اینکه نمیتوانید با مادرتان ارتباط خوبی داشته باشید یا او همراهی مورد انتظار شما را نشان نمیدهد هم از این مساله نشات میگیرد. با مرور زمان شرایط بهتر خواهد شد. البته بهتر است از مشاور مدرسه تان بخواهید که در طی جلسه ای در مورد خصوصیات نوجوانی و لزوم توجه به نوجوان و نوع برخوردها با ایشان صحبت کرده و آگاهی های ایشان را افزایش دهد. در مورد نوع رفتارهای خودتان نیز توصیه میکنم ابتدا اعتماد به نفس خود را تقویت کنید و سپس به چند اصل در زندگی ملتزم شوید.
1- خودتان را به اندازه دیگران دوست داشته باشید.
2- احترام به خود منافاتی با احترام به دیگران ندارد. پس ابتدا به خودتان و سپس به دیگران احترام بگذارید.
3- خودگذشتگی یک انتخاب است و باید بر اساس توان باشد. هیچکس نمیتواند شما را مجبور کند.
4- لطف و محبت و کمک به دیگران نیز بر اساس از خودگذشتگی تعریف میشود و زمانی فرد باید به ان اقدام کند که به هیچ وجه توقع جبران نداشته باشد و آسیب هم برایش ایجاد نکند و البته همراه با لذت باشد.
5- ارزشمندی شما به وجود شماست پس نیازی نیست که با باج دادن ارزش را خریداری کنید. توجه به این نکات سبب میشود که کمتر خود را اسیر انفعال نمایید البته بهتر است مهارتهای ارتباط موثر را هم آموزش ببینید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.