سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون
از تجربه تلخی که داشتید، متاسفم. نمیدانم مقصودتان از گناه دقیقا چیست؟ ایا منظورتان دوست نداشتن والدین تان است؟ والدین تان طلاق گرفته اند و شما نمی توانید لذت یک خانواده منسجم را تجربه کنید، خود به خود در شما احساس بدی ایجاد میکند و از انجا که هضم این شرایط برایتان سخت است و مطلوبیت ندارد از انان متنفر میشوید. در نگاه اول این امر طبیعی است و نیازی نیست که احساس گناه داشته باشید. اگر دوست دارید این احساس خود را تغییر دهید باید تلاش کنید تا رفتار والدین تان را درک کنید . مسئله طلاق را از نگاه آنها ببینید و قبول کنید که انها به هر دلیلی نتوانستند که در کنار هم به ارامش برسند. متناسب هم نبوده و برای اینده هم هدف نشدند. هر انسانی حق انتخاب دارد و اگر اکنون انها از هم جدا هستند از فرصتها و امکانهای خود ناشی می شود. شما فردی جدای از انها بوده و روابط تان در سطحی دیگر تعریف میشود و حق ورود به مسائل ایشان را ندارید .
در گام بعدی نیز باید مقایسه را رها کنید. مگر همه ان چیزی که شما دارید دوستان شما هم دارند؟ آیا همه شرایط شما یکسان است؟ مگر فقط شما هستید که قربانی طلاق والدین تان شده اید؟ و... هر فردی شرایط خاص خود را دارد ،کم و زیادهایش با هم میکند. در دایره خلقت هر فردی منحصر به فرد است و مقایسه رهزن. تمرین کنید که مقایسه را رها کنید و شرایط خود را بپذیرید و واقع بین باشید. در زمان توجه به به داشته های انها، نداشته های آنان و داشته های خود را نیز یادآوری کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.