سلام و ادب و احترام دارم خدمت  شما همراه گرامی سایت راسخون.

دوست عزیز، مسائل این چنینی یک راهکار حقوقی میطلبد نه یک راهکار روانشناسی بدون ردخور . اگر همسرتان در طی قرارداد کتبی و یا طی یک صحبت رسمی و در حضور خانواده و شاهد، این  قول راداده است، میتوانید از پدرتان بخواهید که در عین صمیمیت این حق مسلم شما را دنبال نماید. اما اگر وعده و وعید زمان دوستی و اشنایی خارج از چارچوب است، بهتر است به دلیل اشتباه بودن نوع رابطه و به عنوان مجازات اشتباه خود ان را نادیده بگیرید زیرا که او نیز همانند شما هیجانی عمل کرده و از ابتدا نیز مشخص بوده که تعهدی برای ان گفته خود ندارد. نکته بعدی این که مردها مقداری از قدرت و اقتدار خود را در داشته های خود می بینند. اگر فشار و ترفندهای شما سبب شود که او به اجبار و یا بدون رضایت قلبی صددرصدی، از دارایی اش بگذرد، حتما تبعات ان صدمه روانی و از دست دادن قدرت وی، به خود شما برمیگردد. توصیه میکنم در زمان مرور خاطرات قبل از اشنایی و ازدواج بدون هیچ طعنه و گلایه ای ، با بیانی مهربانانه این نکته را یاداور شوید، اگر احساس کردید این موضوع برای همسرتان سخت است با بیان اینکه به دلیل دوست داشتن وی و علاقه مندی حقیقی به او، از حق خود میگذرید، به همسرتان نشان دهید که او باید متعهدانه تر صحبت میکرد. در واقع با این کار هم محبت خود را به همسرتان نشان میدهید، هم به سادگی از کنار حق خود نمیگذرید و هم ذهن خود را ارام میسازید.

در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.