سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. من هم خداقوت میگویم.
به دلیل ارتباط نزدیکی که با خواهرزاده تان دارید، و شیطنت هایی که در این بین نصیب شما میشود،  ارزده خاطر هستید و گاهی به جهت اعتراض به او مجبور میشوید او را تنبیه کنید.
دوست نوجوان، در پاسخ به درخواست تان باید به یک نکته اشاره کنم. ان نکته این است: دایان و هر کودک دیگری همانند شما در حال رشد است و در هر مرحله رشدی، اقتضائاتی را دنبال میکند. شما نوجوانید و طالب استقلال، او کودک است و طالب کشف جهان. او دوست دارد با کنجکاوی خود همه چیز را بشناسد و با محیطش ارتباط برقرار نماید. او هنوز زشت یا زیبا بودن حرفهایش را نمی فهمد و تازه در حال تقویت دایره لغاتش است.  پرخاشگری را تنها راه دفاع از خود میداند و قرار است از اطرافیانش احترام گذاشتن را یاد بگیرد.
دوست عزیز، درست است که او با کودکی هایش مخلل استقلال و نظم و برنامه شما میشود اما شما به عنوان یک مربی برای او محسوب میشوید و اگر بتوانید نیازمندیهای رفتاری او را درک کنید، صبورتر خواهید شد و خواهید دید که همراهی با او چقدر لذت بخش است. اگر میخواهید یک مربی شایسته برای دایان باشید برای او وقت اختصاص داده و با او بازی کنید و در قالب بازی ها مفاهیم و اصول رفتاری را به او اموزش دهید. در این راستا مطالعه کتابهای رشد کودک برای شما و کتاب داستان برای دایان مفید خواهد بود.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.