با سلام و درود بر شما همراه گرامی سایت راسخون.
خود کم بینی، مقایسه و سرزنش های والدین تان شما را ازار میدهد و در راستای رهایی از اینها از ما درخواست کمک کرده اید.
دوست نوجوان، خوب میدانم که چقدر شنیدن سخنان والدین و مشاهده رفتارهایشان برایتان سخت و رنج اور است. زیرا شما در دوره نوجوانی هستید و بسیار استقلال طلب و برتری جو و لذا نمیتوانید این رفتارها را تاب بیاورید. خوب است شما نیز بدانید که والدین شما واقعا شما را دوست دارند و قصدشان این‌ است که انگیزه رشد را در شما تقویت نمایند اما متاسفانه ایشان ‌به دلیل اموزش های غلطی که حین تربیت خود دریافت کرده اند‌، روش های منسوخ شده و اشتباه را بکار میگیرند بی انکه خود نیز از اثار منفی ان اگاه باشند. پیشنهاد میکنم، در زمانی که چنین بحث هایی پیش می اید، در عین احترام و بدون خشم و مبارزه طلبی، به والدین خود بگویید که تمایل ایشان به رشد و برتری خود را درک‌ میکنید و چه بهتر است انها نیز این نکات و دلسوزی را از مسیر صحیح تری بیان کنند. به ایشان اعلام‌ کنید که وقتی ایشان از دیگری تعریف و تمجید میکنند، نه تنها هیچ تلنگری در شما ایجاد نمیشود بلکه شما را از فرد یاد شده بیزار کرده و مسیر هر نوع اموزشی را نیز مسدود می کند. در ادامه‌ به ایشان پیشنهاد دهید به جای روشهای فعلی، نکات مثبت شما را ببیند و‌ انتظارشان را بر حد توان شما تعیین نمایند. از سوی دیگر شما نیز تلاش کنید با دیدن باطن رفتار والدین خود و دلسوزی عمیق ایشان، از کنار اشتباه ایشان بگذرید و ان را نادیده بگیرید‌. با خودگویی مثبت و تلاش برای پیشرفت و تمرکز بر نقاط مثبت، حال خود را خوب نگه داشته و موفقیت ها را برای خود رقم بزنید. این اثبات توانمندی، به مرور والدین شما را مجاب میکند که دست از قضاوت و مقایسه بردارند. بد نیست در کنار این راهکارها، از مشاور مدرسه نیز بخواهید با والدین تان به صورت عمومی یا خصوصی صحبتی داشته باشند‌.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.