با سلام و‌ احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
گفتید که به دلیل شرایط کاری و زندگی تان، نتوانسته اید آنطور که باید و شاید با فرزندتان ارتباط برقرار نمایید و برای همین شاهد بدخلقی فرزندتان هستید.
دوست عزیز همانطور که قبلا هم تاکید شده و خودتان هم به ان اعتراف دارید، روابط عاطفی تامین کننده ارامش روان هر فردی ست. همانطور که شما به دلیل نداشتن همسر و به دوش کشیدن بار مالی زندگی در تنگنا هستید، فرزندتان نیز به دلیل نداشتن پدر، از هم‌ گسیختن خانواده و حتی نبود شما و تحمیل شدن برخی از کارهای منزل به او، متحمل فشارهایی است که در توان خود نمی بیند‌. در چنین وضعیتی هر دوی تان نیاز به رسیدگی و توجه بیشتری دارید و طبیعتا هیچ کس به اندازه خودتان نمیتواند به شما کمک‌ نماید. پیشنهاد میکنم، توکل خود را بر خداوند بیفزایید و مدیریت امور خود را به خدا بسپارید. از خداوند مسئلت کنید که بر توان مدیریتی و ارامش شما بیافزاید. با توکل بر خدا و مرور این نکته که او روزی دهنده ی شماست، اندکی از میزان کاری خود کاهش دهید و نیمی از ان مقدار را ابتدا صرف خود و سپس نیمی دیگر را صرف خود نمایید. حتما برنامه گردش و تفریح دو نفره حتی در حد بازار گرمی و یا خرید ساده و یا پیاده روی در محل دلخواه خود و دخترتان داشته باشید. به هر بهانه ای با او گفتگو داشته باشید و شنونده حرفهایش باشید‌. اجازه دهید از آرزوهایش بگوید و حتی خودتان نیز در این موضوع سخن بگویید. از نوجوانی های خود برایش بگویید. از خطاها، اشتباهات و خاطراتتان و با هم به آنها بخندید. حتی میتوانید گشت و گذار در فضای مجازی را با یکدیگر داشته باشید و راجع به آن صحبت کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.