با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
در دوران‌ نامزدی هستید و‌ جهت تامین شرایط مجبورید که دو سال دیگر نیز ازدواج را به تاخیر بیاندازید و لذا نگران تبعات منفی این رابطه هستید.
دوست عزیز، به شما حق میدهم‌ که‌ نگران فاصله باشید. زیرا که ۳ سال فاصله و عدم ارتباط دائمی با فردی که دوست دارید، ان هم‌ برای یک‌ زن سخت خواهد بود مضاف بر اینکه در این مدت اتفاقات زیادی میتواند رخ دهد و چون دو طرف به دلیل فاصله موجود شرایط مشترکی ندارند، امکان درک و همراهی کمرنگ‌ تر شده و ممکن است طرفین را به سوء تفاهم بکشاند. اگر همانطور که گفتید تنها توجیه همسرتان برای تاخیر شروع زندگی، تحصیل و یافتن کار است، بنده این را چندان موجه نمیدانم زیرا که اگر توکل در وجود افراد نهادینه شده باشد خواهد دید که شروع زندگی و رسیدن‌ به ارامش بستر مناسب تری را برای اشتغال فراهم‌ میسازد. البته تحصیل در شرایط متاهلی کمی سخت تر میشود اما قدرت ایمان و آرامش در نتیجه همراهی با همسر، جبران کننده خواهد بود. پیشنهاد میکنم از خانواده هایتان بخواهید که همانطور که در زندگی مجردی از شما حمایت میکنند، اکنون نیز همان حمایت را در زندگی متاهلی شما تا پایان‌ تحصیل همسر و یافتن‌ شغل ادامه دهند تا موانع ازدواج برطرف شود. از طرفی هم تقاضاهای خود را به حداقل برسانید تا بتوانید زندگی رسمی خود را شروع کنید. اما اگر همسر یا خانواده ها با پیشنهادات شما موافقت نکردند، و راه چاره در صبوری به مدت دو سال دیگر بود، پیشنهاد میکنم جهت جلوگیری از مشکلات احتمالی، ابتدا مسئولیت این فاصله را بپذیرید و جبران‌کاستی را متعهد شوید. مهارت های ارتباطی خود را تقویت کنید. تعهد خود را بالا ببرید. توجه به یکدیگر را اولویت خود قرار دهید. سعه صدر و درک‌ دوطرفه از شرایط یکدیگر را بیشتر کنید‌. همیشه به خود تذکر دهید که وضعیت کنونی محصول انتخاب خودتان‌ است و برای رسیدن به مقصودی بالاتر بوده و برای همین در زمان بروز مشکل از غر زدن پرهیز کرده و به حل مسئله بپردازید و کمک‌ گرفتن از مشاور و پیگیری گفتگوی مثبت را فراموش نکنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.