با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
کودکتان‌ از اعتماد به دیگران و همراهی با آنها هراس دارد و به هیچ وجه حاضر به جدایی از شما نیست و این‌ موضوع شما را نگران‌ کرده است.
دوست جوان، مسئله فرزند شما میتواند مرتبط طی مفهوم اضطراب جدایی بگنجد. کودکان معمولا از حدود ۸ ماهگی به بعد، با شناختن والدین و تشخیص دقیق انها از دیگر افراد، نسبت به جدایی از والدین حساس میشوند و این‌ امری کاملا طبیعی ست و نشانه سلامت رشدی او. و زمانی که او‌ مفهوم جدایی موقت را می اموزد یعنی در حدود ۳ سالگی این حالات در او از بین‌ میرود. کودک‌ در سن ۸ الی ۲ سالگی و به گزارش برخی تکست ها، تا ۳ سالگی، مادر و یا مراقب خود را به صورت منبع ارام‌ بخش و امنیت بخش می بیند و به تدریج نوعی احساس عاطفه و وابستگی در کودکان ایجاد می شود و جدایی برای او معنای از دست دادن را منبع امنیت، معنی میشود. به تدریج با بزرگ تر شدن کودک، مهارت های شناختی اش نیز افزایش می یابد. در حدود۲-۳ سالگی کودک به این شناخت می رسد که اگر کسی یا چیزی از جلوی چشمش دور شود به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد. بعد از پایان این دوره، اگر مادر به کودک بگوید برای کاری از او دور می شود اما بر می گردد، کودک می تواند حرف او را بپذیرد چون می داند مادر نزد او باز خواهد گشت. در حالی که در سن پایین تر، کودک این مهارت شناختی را ندارد و اگر مادر کنارش نباشد احساس می کند او دیگر باز نخواهد گشت. در نتیجه کودک هنگام جدایی و نبود مادر یا مراقبش بی قراری میکند. برای گذر از این دوره، پیشنهاد میکنم، هر گونه جدایی از فرزندتان را به او اطلاع دهید‌. یعنی از قبل به او اطلاع داده و زمان بازگشت را بگویند و البته به موقع باز گردید. زمانی که در نزد دیگری ست یا در مواردی مانند مثالهای تان، حتما حضور و مراقبت خود را به او اطلاع دهید و خود را حامی او نشان دهید و این کار اجبار گونه نباشد. از اطرافیان‌ بخواهید که با اجبار او را در اغوش نگیرند و اجازه دهند خود کودک‌ به سمت انها برود. به تدریج زمانهای دور شدن از فرزند را زیاد کنید و نه یک باره.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.