سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. 
پرسشگر ارجمند، کاربست نکات ذیل میتواند شما را در این باره یاری نماید:
- در نهایت احترام‌ با فرزند خود برخورد نمایید‌.
- از امر و نهی و سرزنش و توبیخ و تنبیه فرزندتان پرهیز نمایید‌.
- نهایت تلاش خود را انجام دهید که همانند فرزندتان و همسن و سال او فکر کنید و مانند او به اطراف بنگرید.
- با او دوستی کنید و همانند صمیمی ترین دوست خود با او برخورد کنید‌.
- نظرات و سخنان او را تایید کنید حتی اگر اشتباه است و اجازه دهید او تمام ابعاد اندیشه خود را باز کند و سریعا نکات منفی او را یادآوری نکنید.
- هم و غم خود را برای شنونده خوب بودن اختصاص دهید. او باید بداند در هر حالت شما پذیرای او هستید.
اقدامات فوق شما را یاری میکند تا فرزندتان رقابت و گریز کمتری با شما داشته باشد و حمایت و همراهی شما را بپذیرد و در ادامه تلاش کنید به بهانه های مختلف، با دوستان فرزندتان ارتباط برقرار کنید و این ارتباط را دوستانه کنید و گسترش دهید و حتی تا حدودی با خانواده ایشان نیز مرتبط شوید. مثلا اجازه دورهمی فرزندتان با دوستانش را در منزل صادر کنید و یا خودتان مقدمات همراهی ایشان را فراهم سازید و... . در این روند شما شاهد عملکرد دوستان فرزندتان خواهید بود و با زبان دوستانه و غیرمستقیم میتوانید او را در ادامه ارتباط با هر یک از انها هدایت کنید و راحت تر میتوانید عیوب و ویژگی های آنها را اثبات کنید و به سبب دوستی که با فرزندتان دارید، پذیرش نظراتتان برای او آسان خواهد شد. 
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.