سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون. 

نگران انزواطلبی فرزندتان هستید و میخواهید او را از این‌ حالات خارج سازید.
والد ارجمند، برای پاسخ به این سوال ما نیاز دارید بدانیم که این حالات از چه زمانی شروع شده و‌ همراه با چه اتفاقی بوده است؟ آیا او از مسئله خاصی رنجیده است؟ آیا مشاجره ای، اختلاف نظری، تفاوت سلیقه ی عمده ای را با شما تجربه کرده است؟ آیا درخواست خاصی داشته و به او بی توجهی کرده اید؟ آیا با او هم‌ صحبت خوبی بوده اید؟ آیا شرایط روحی و روانی او را درک‌ میکنید؟ ایا توقعاتتان متناسب با توان اوست؟ ایا او را بسیار نصیحت میکنید و یا امر و نهی دارید؟ و... پاسخ به این سوالات و دیگر سوالات احتمالی، میتواند ریشه رفتار او را مشخص سازد و ما بر اساس آن به راه حلی برای کمک‌ به وی برسیم. علی ای حال میتوان حدس زد که مقداری از این حالات فرزندتان ناشی از دوره نوجوانی او باشد. دوره نوجوانی، دوره ای ست که فرد در پی استقلال خواهی، و اثبات بزرگی خود، با ستیز و یا کناره گیری از خانواده می پردازد و حتی عصبانی بودنش نیز، ناشی از فعالیت هورمونی دوره نوجوانی ست و در کل صبوری و همراهی شما را با او می طلبد. راه دوستی با او را پیش بگیرید و سعی کنید با هم‌ صحبتی و انس صمیمانه او را به خود نزدیک‌ کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.