سلام همراه گرامی
خوب بودن پدر و مادر، برای تربیت فرزند کافی نیست. اگر هر یک از پدر و مادر به صورت ژنتیک آدم‌های مهربان یا خوش‌اخلاقی باشند، این ویژگی به تنهایی نقش تعیین‌کننده‌ای در تربیت فرزند ندارد. مهم این است که فرزند در رفتار و گفتار پدر و مادرش، مبارزه با هوای نفس را ببیند تا تأثیر بپذیرد. و الا هر چقدر کارهای خوبی از پدر و مادرش ببیند که این کارهای خوب توأم با «مبارزه با نفس» نباشد و مثلاً ناشی از صفات خوب ژنتیکی آنها باشد، در تربیت فرزند نقش چندانی نخواهد داشت. اگر فرزند در رفتار پدر و مادرش ببیند که آنها بارها عصبانی شده‌اند، ولی خودشان را کنترل کرده و چیزی نگفته‌اند یا لبخند زده‌اند، به تدریج می‌پذیرد که بسیاری از اوقات باید مخالف هوای نفس رفتار کرد و پا روی درخواسته‌های نفسانی گذاشت. 

به این نکته توجه کنید که شما فرزندتان را در دوران کودکی با قانون و قواعد خودتان با نظم و محبت و انسجام تربیت کرده اید؛ مسلماً انتظار میرود رفتار فرزند شما در هر شرایطی طبق قوانین و چهارچوب خانوادگی خودتان با همان نظم و انسجام خود را نشان دهد اما به یکباره میشنوید که نوجوان شما هر روز با همسالان خود کتک کاری میکند؛ شما حتماً تعجب میکنید، این در حالی است که فرزندتان در خانه خلقی آرام، مؤدب و با احترام دارد. این رفتار در سطحی ترین حالت خود نشان از نقش ژن در افراد دارد.