سلام. با تشکر از مراجعه شما به سایت راسخون و عذرخواهی بابت تاخیر در پاسخگویی به دلیل وجود مشکلات فنی؛
 

همراه گرامی راسخون به خودتان افتخار کنید که با وجود وضع نامطلوب اجتماعی و تفکرات غلط در ذهن جوانان، این بیداری و احساس درد و ضعف، بسیارارزشمند و قابل تحسین است و برای برطرف نمودن عیب، بسیار مؤثر است.
 

همین اندازه که به فکر هستید مقدمه بسیار خوبی است برای اراده قوی و احساسات پاک و بی آلایش شما، درحقیقت ایمان قلبی و پاکی باطن و صداقت است که انسان را از موقعیتی که در آن قرار گرفته است، به سمتی  بهتر که همان صراط مستقیم  خداوند و اهل بیت است هدایت می کند.
 

گاهی چه بسا انسان بر اثر غفلت و بی توجهی، و شارایط محیط، عمدا و سهوا دچار لغزش هایی شده و گناهی را مرتکب شود، اما بدان معنا نخواهد بود که از ایمان به خدا خارج شود، البته برخی از گناهان و یا گناهان بی شمار بدون توبه کم کم انسان را به جایی می رساند که نور ایمان را به کلی از دست می دهد؛ بنابراین برای جلوگیری از این حالت و یا تاریکی هایی که گناه بر قلب انسان وارد می کند، یاموجب دور شدن از لطف و رحمت الهی می شود، باید به طور جدی وارد صحنه کارزار شد.
 

قدم اوّل را که آشنایی با گناه و اهمیت آن است برداشته اید، اما باید راه های دیگر را نیز به طور جدی دنبال کنید. در این راه نباید ضعف، سستی و تسلیم شدن به خود راه دهید.
 

با نفسی که هر لحظه دل به میلی می سپارد، مبارزه کردن کار آسانی نیست. رها شدن از شرّ نفس و گام برداشتن در راه انسانیت چیزی نیست که به آسانی نصیب کسی شود وگرنه پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از آن به جهاد اکبر تعبیر نمی کردند.
 

حضرت بر جمعی از جوانان که مشغول وزنه برداری بودند گذشت. چون آنان را دید، ایستاد و تماشا کرد، سپس فرمود: «قهرمان کسی است که بر نفس خود غالب آید». نیز به کسانی که از جنگ با مشرکان برگشتند، فرمود: که این جهاد اصغر (کوچک) بود که پیروز شدید، اما جهاد بزرگ تر باقی مانده است، که جهاد با نَفْس است.

دوران جوانی بهترین دوران سازندگی است، بدون تردید برای مبارزه با نفس سرکش پشتوانه محکمی از بصیرت و ایمان و برنامه ریزی لازم است.
 

خودسازی و ترک گناه به نظر علمای اخلاق منوط به چهار برنامه است:
 

1ـ‌ مشارطه: یعنی با خود شرط کنید که گناه نکنید و این پیمان را با خود ببندید.
 

2ـ مراقبه: در طول روز همواره مراقب اعمال خود باشید و با در نظر گرفتن خدا از گناه فاصله بگیرید. در این باره لازم است از آن چه می دانید شما را به گناه می کشاند، دوری ورزید، مثل دیدن فیلم یا نگاه به نامحرم. البته این امر در آغاز مشکل است، ولی به تدریج به آن خو می گیرید. از محیط آلوده و معاشرت با دوستان فاسد و گناهکار و صحنه های تحریک کننده دوری کنید.
 

3ـ محاسبه: در آخر شب کار روزانه خود را بررسی کنید و اگر اشتباهی کرده اید، نفس خود را مؤاخذه نمایید و تصمیم بر ترک گناه بگیرید.
 

4ـ معاتبه: پس از این که به گناه خود اقرار کردید، نفس خود را سرزنش کنید و حتی مجازات نمایید، مثلاً تصمیم بگیرید اگر فلان گناه را تکرار کردم، روزه بگیرم یا صدقه دهم.