Maryam

مادری عصبی و پرخاشگر شده ام، چه کنم؟

سلام من ۲۲ سال دارم با ی بچه دوساله زمانی که مجرد بودم آروم بودم و حالم یکم بهتر بود اما از وقتی ک وارد زندگی شدم به مرور عصبی شدم از طرف شوهرم اینکه حساسیتای الکی داری رو هر چیزی و دوم بچم بشدت منو عصبی کرده دیگه خسته شدم از دستش نمیتونم تحملش کنم یا سرش داد میزنم هرحرفی رو بهش میگم بعضی وقتام دست روش بلند میکنم ولی محکم نمیزنم...نمیتونم..‌ منو دیوونه کرده تحملشو ندارم دست خودم نیست شوهرمم یکم عصبی کرده لجباز و مرتب اذیت میکنه دکترم بردیم گفتن عادیه .کمک کنید شما بخدا دیگه نمیکشم ازین وضعیت
يکشنبه، 4 مهر 1400
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

Maryam

مادری عصبی و پرخاشگر شده ام، چه کنم؟

Maryam ( تحصیلات : دیپلم ، 22 ساله )

سلام من ۲۲ سال دارم با ی بچه دوساله زمانی که مجرد بودم آروم بودم و حالم یکم بهتر بود اما از وقتی ک وارد زندگی شدم به مرور عصبی شدم از طرف شوهرم اینکه حساسیتای الکی داری رو هر چیزی و دوم بچم بشدت منو عصبی کرده دیگه خسته شدم از دستش نمیتونم تحملش کنم یا سرش داد میزنم هرحرفی رو بهش میگم

بعضی وقتام دست روش بلند میکنم ولی محکم نمیزنم...نمیتونم..‌ منو دیوونه کرده تحملشو ندارم دست خودم نیست شوهرمم یکم عصبی کرده لجباز و مرتب اذیت میکنه دکترم بردیم گفتن عادیه .کمک کنید شما بخدا دیگه نمیکشم ازین وضعیت


مشاور: الهه سادات صالحی

با سلام
همراه گرامی راسخون؛ در مورد مشکل شما با کودکتان یکی از نکاتی که حائز اهمیت است آگاه بودن به مراحل رشد کودک است. آگاهی به حالات روحی و جسمی کودک به شما در نحوه برخورد تان یاری می رساند.  مثلاً این دوره سنی حس استقلال طلبی در کودکان  مورد توجه است. اگر در مقابل آن ها به زور متوسل شوید موجب  پرخاشگری و بدخلقی آن‌ها می‌شود. کودک با این رفتارها می خواهد به شما بفهماند که بزرگ شده است و می خواهد خودش برای خودش تصمیم گیری کند در نتیجه بهتر است  به کودک  حق انتخاب بدهید. حتی در مورد غذا خوردن یا نخوردنش. نگران نباشید با یک یا دو بار غذا نخوردن و گرسنه ماندن کودک شما  دچار بیماری یا سوء تغذیه نمی‌شود .

در برابر بدخلقی ها و لجبازی های کودک  ویا هر رفتاری که می خواهیم کودک ان را ترک کند و تکرار نکند ‌دو نکته حائز اهمیت هست.

۱)رفتارهای مناسب و متفاوت با پرخاشگری های همیشگی را تقویت کنید.

 ۲)نادیده  گرفتن پرخاشگری  و لج بازی کودک. یعنی بی اعتنایی  به رفتارهای ناپسند کودک

طبق اصلی در روانشناسی رفتاری بی توجهی و بی اعتنایی به رفتار باعث خاموشی ان رفتار می‌شود. کودک ما یاد میگیرد با کدام رفتار به نتیجه می رسد و کدام رفتارها او را به مقصودش نمی رساند و بی اثر هست. لذا راه هایی را برای رسیدن به اهدافش انتخاب و تکرار می کند. حالا زمانی که از  همان شیوه ها استفاده کند و به نتیجه دلخواهش  نرسد مجبور می شود شیوه های جدیدی را جایگزین کند و از رفتارهای قبلی دیگر استفاده نکند.

 زمانی که کودکتان شروع به داد و فریاد و گریه می کند و به عبارتی  قشقرق به راه می اندازد تا  به خواسته اش برسد، بلافاصله محل را ترک کنید. و خود را مشغول به کار دیگری کنید و هیچ اعتنایی به او نکنید. بدین وسیله به کودک نشان می دهید کدام رفتار مورد توجه شما قرار می گیرد و کدام رفتار مورد بی اعتنایی شما واقع می شود. تنها زمانی که خواسته اش را به روشی صحیح بیان کند به هدف و مقصود خود می رسد. کودک در می یابد با لجبازی  و گریه کردن به خواسته اش نخواهد رسید و به این صورت  ناچار می‌شود روش دیگری انتخاب کند.

 اگر دیدید هنگامی که اتاق را ترک می کنید کودک پشت سر شما می آید و به جیغ زدن خود ادامه می‌دهد بدانید که در مسیر موفقیت گام نهاده اید. هرچقدر کودکتان بر رفتار هایش اصرار داشت شما بر بی اعتنایی خود  مصمم ترشوید. و تنها زمانی به او توجه کنید و خواسته اش را برآورده کنید که به روش صحیح..  خواسته اش را بیان کند. وقتی کودکتان آرام است  در مورد روش صحیح درخواست کردن  با او گفتگو کنید.

 استفاده از داستان و قصه ‏گویی  به شما کمک خوبی می کند.  آموزش از راه  قصه گویی روش منااسبی برای اموزش به کودکان می باشد .

در پایان به شما پیشنهاد می کنم با وجود مشغله ها و فرزند کوچکتان، حتما زمانی را به خودتان اختصاص دهید. همچنین ورزش و پیاده روی را در سبک زندگی خود بگنجانید. پیاده روی باعث ارامش در سیستم عصبی شما می شود .

در پناه خدای مهربان باشید



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.