سلام. با تشکر از مراجعه شما به سایت راسخون و عذرخواهی بابت تاخیر در پاسخگویی به دلیل وجود مشکلات فنی؛
 

درک می‌کنم که  ترکیبِ داشتن فرزند خردسال با تاخیر کلامی، کارمند بودن و سابقه افسردگی و اضطراب، می‌تواند بسیار چالش‌برانگیز باشد. به‌خصوص وقتی که پسرتان فقط با شما بهونه‌گیری می‌کند، وضعیت را سخت‌تر می‌کند. اما خوشبختانه راهکارهایی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند. در ادامه این راهکارها را برایتان بیان می‌کنم:

اول: مهم‌ترین قدم، درک ریشه مشکل است

تاخیر کلامی: تاخیر کلامی می‌تواند منجر به ناامیدی و ناتوانی در بیان نیازهایش شود. پسرتان ممکن است بهونه‌گیری را به عنوان راهی برای برقراری ارتباط و ابراز احساساتش انتخاب کند. این به معنی لجبازی یا بدجنسی نیست.

رابطه خاص با شما: چون شما بیشتر وقتتان را با او می‌گذرانید، به احتمال زیاد احساس امنیت بیشتری با شما دارد و بنابراین راحت‌تر احساساتش را ابراز می‌کند. این به معنای عدم محبت او به شما نیست!

سابقه افسردگی و اضطراب: تجربیات گذشته شما و حتی میزان استرس و خستگی تان می‌تواند بر میزان صبر و تحمل شما تاثیر بگذارد.

دوم: راهکارها

افزایش مهارت‌های ارتباطی: سعی کنید زبان بدن و ارتباط غیرکلامی او را بهتر بفهمید. به نشانه‌ها و سیگنال‌های او بیشتر توجه کنید. آیا گرسنه است؟ خسته است؟ نیاز به توجه دارد؟ یا چیزی آزارش می‌دهد؟ گاهی آرامش و توجه شما به او  می‌تواند از میزان بهونه‌گیری کم کند.

آموزش روش‌های مدیریت خشم و استرس: با توجه به سابقه افسردگی و اضطراب، ممکن است در مواجهه با  بهونه‌گیری‌های پسرتان سریعاً خسته و مضطرب شوید. آموزش تکنیک‌های تنفس عمیق یا پیاده‌روی آرام می‌تواند به شما کمک کند تا در مواجهه با این شرایط، آرامش خود را حفظ کنید. این تکنیک‌ها به بهبود تحمل و صبر شما کمک خواهد کرد.

استفاده از تکنیک‌های فرزندپروری مثبت: به جای سرزنش و تنبیه، از تشویق و تقویت رفتارهای مثبت استفاده کنید. زمانی که پسرتان رفتاری مناسب از خود نشان می‌دهد، آن را به طور مثبت تقویت کنید. مثلاً، اگر به جای جیغ زدن، آرام نیازش را نشان داد، به او پاداش دهید.

برنامه‌ریزی و نظم: داشتن یک برنامه منظم روزانه برای پسرتان (خواب، غذا، بازی و…) می‌تواند به کاهش استرس و بهونه‌گیری کمک کند. این امر برای شما هم مفید خواهد بود چون به شما می‌تواند به شما کمک کند تا برای مواجه با نیازهای کودک آماده باشید.

وقت برای خودتان: به‌عنوان یک فرد شاغل و مادر، وقت گذاشتن برای خودتان ضروری است. هر روز چند دقیقه‌ای را برای فعالیت‌هایی اختصاص دهید که به شما لذت می‌بخشد و شما را آرام می‌کند.

توجه به نیازهای خود: حتما به نیازهای خودتان هم توجه کنید و هرگز از کمک گرفتن از افراد خانواده یا دوستان و یا استفاده از خدمات مراقبت از کودکان نترسید. به یاد داشته باشید که شما هم نیاز به استراحت و مراقبت از خود دارید.

مشاوره تخصصی: در صورت نیاز، مراجعه حضوری به یک روانشناس یا مشاور کودک می‌تواند بسیار مفید باشد. آن‌ها می‌توانند به شما در درک بهتر رفتار پسرتان و یافتن روش‌های مناسب برای برخورد با او کمک کنند.

کاربر گرامی در پایان باید شما عرض نمایم که به یاد داشته باشید که حل این مشکل، صبر و حوصله  نیاز دارد. هم‌زمان با  به کار بردن این روش‌ها، به خودتان و پیشرفت‌های کوچک تبریک بگویید و از خودتان تشکر کنید. شرایط سخت است، اما  با همکاری و تلاش می‌توانید این چالش‌ها را پشت سر بگذارید.