ج: ابتدا اين باور نادرست بايد از بين برود که تک فرزندي ساده‏تر و راحت‏تر از چند فرزندي است. تک فرزندي امتيازاتي دارد؛ اما داراي اشکالاتي نيز هست. امتيازات: 1. هزينه‏ي کمتر براي خانواده؛ 2. کنترل راحت‏تر تک فرزند؛ 3. صميميت عميق والدين با تک فرزند؛ 4. آرامش خانه )فرزند ديگري نيست تا با ناسازگاري آنان، آرامش خانه از بين برود(؛ 5. احساس امنيت و اعتماد به نفس بيشتر تک فرزند به جهت رسيدگي بيشتر به او. اشکالات: 1. وابستگي شديد والدين به تک فرزند )اين وابستگي سبب اضطراب تک فرزند مي‏شود و هميشه نگران است که اگر صدمه‏اي به او برسد، والدين دچار لطمه‏ي روحي شديد خواهند شد(؛ 2. حساسيت فراوان والدين درباره‏ي رفتار و گفتار تک فرزند که او را به رفتار و گفتاري نامطلوب مي‏کشد و لوس مي‏شود. 3. مراقبت بيش از حد والدين که استقلال تک فرزند را به خطر مي‏اندازد؛ 4. وابستگي شديد تک فرزند به والدين که مانع دوست‏يابي او و ارتباط با همسالان مي‏شود؛ 5. تأثير منفي بر رشد تک فرزند به جهت نبودن رقابت، بازي، درگيري با برادر يا خواهر؛ 6. تسليم‏پذيري والدين و عدم مخالفت با تک فرزند که سبب شکنندگي و آسيب‏پذيري در آينده مي‏شود و نمي‏تواند نااميدي‏ها و فشارهاي روحي را تحمل کند؛ 7. برخورد بزرگانه با کودک )اين کار سبب مي‏شود جلو بچگي کردن او )ر. ک: ص 117( گرفته شود؛ 8. ارتباط کمتر با همسالان )به جهت نبودن برادر يا خواهري در منزل، از ايجاد ارتباط با همسالان خجالت مي‏کشد(. برخي از زوج‏هاي جوان به عللي مايلند يا مجبورند تک فرزند داشته باشند. اين علل عبارتند از: 1. امتيازات تک فرزندي که پيش‏تر ذکر شد؛ 2. جلوگيري از افزايش جمعيت؛ 3. ازدواج در سنين بالا که براي فرزند دوم، زمينه‏ي بارداري فراهم نيست يا مادر از سن مطلوب بارداري )بين 18 تا 35 سال( گذشته است؛ 4. جدايي زن و مرد؛ 5. علل جسمي و پزشکي که مانع از بارداري دوباره است؛ 6. علل ژنتيکي که بارداري دوباره مشکلاتي را براي فرزند دوم پديد خواهد آورد. توصيه مي‏کنم در صورت تمايل يا الزام به تک فرزندي، اشکالات هشتگانه‏ي پيش گفته را به کمترين ميزان برسانيد و اگر به بارداري مجدد تمايل داريد، بهترين فاصله‏ي سني براي فرزند اول و دوم، 3 الي 4 سال است.