ج: بي‏توجهي و سر به هوايي کودک در حد معمول، طبيعي است و اگر از حد معمول بگذرد، ممکن است به او لطمه‏هايي وارد سازد و اين لطمه‏ها، اعتماد به نفس او را بگيرد. براي تخفيف اين رفتار، ريشه‏ها را بيابيد و آن‏ها را از بين ببريد: 1. مشکلات روحي - رواني: يکي از علل سر به هوايي کودک شما، مشکلات روحي - رواني است. مشکلات او ممکن است مربوط به خانه يا مدرسه باشد که مي‏توانيد با گفت و گو يا ايجاد ارتباط با مدرسه، منشأ آن‏ها را بيابيد و از بين ببريد. 2. مشغوليت فکري: اموري از قبيل اردو، مسابقه، امتحان، قرار با دوستان و... فکر او را مشغول مي‏کند و سر به هوا مي‏شود. بي‏توجهي و سر به هوايي کودک در اين حالت طبيعي است و بايد با آن مدارا کنيد. اين مشکل در بزرگسالان هم فراوان ديده مي‏شود. 3. گريز از کار: امر و نهي فراوان والدين، کودک را خسته مي‏کند و اين خستگي سبب مي‏شود به سخنان شما توجه نکند؛ پس امر و نهي‏ها را متعادل کنيد. 4. غرق شدن در کار: گاهي کودک، چنان در فعاليتي )تماشاي تلويزيون، بازي با رايانه، بازي با همسالان و...( غرق مي‏شود که به واقع، صداي شما را نمي‏شنود. در اين موارد، از بي‏توجهي او چشم بپوشيد. چند توصيه أ. روشن بودن پرسش و دستور: وقتي از او چيزي مي‏پرسيد يا به او دستوري مي‏دهيد، پرسش و دستورتان روشن باشد و فرمان‏هاي خود را تغيير ندهيد. ب. نگاه مستقيم کودک به شما: هنگام سخن گفتن با او يا درخواست چيزي، برقراري تماس چشمي لازم است. ج. آموزش تسلط بر خود: به او بياموزيد که با گفتار شفاهي، رفتار خود را کنترل کند. بگويد: بايد حواسم را به کارم جمع کنم. نبايد اجازه دهم حواسم پرت شود. د. پرهيز از به کارگيري القاب ناپسند: برخي والدين به کودکان سر به هواي خود، القاب ناپسندي چون چلفتي، چل من، کور، گيج و منگ و... مي‏دهند که درست نيست. از تأثير تلقيني اين القاب غافل نشويد.