نامزدم سعی می کند در همین ابتدای امر مرا محدود کند به صورتی که بجز رفت و برگشت به محل کارم اجازه خارج...
نامزدم سعی می کند در همین ابتدای امر مرا محدود کند به صورتی که بجز رفت و برگشت به محل کارم اجازه خارج شدن از منزل را ندارم و باید سر ساعت به منزل برسم این در حالی است که ما هنوز نامزدم هستیم و اگر به صورت اتفاقی برای مهمانی یا خرید از منزل خارج شوم به شدت با من برخورد می کند و ناراحت می شود.
من در حالی که از این رفتار و بدبینی او نسبت به خودم ناراحت می شوم به دلیل اینکه بسیار دوستش دارم رفتار او را نادیده می گیرم و از شما در خواست راهنمایی دارم تا ایشان متوجه اشتباهات و رفتار نادرستش بشود. با تشکر
مشاور: سيداميرحسين کامراني راد
باسمه تعالی باتشکر از این که راسخون را برای مشاوره انتخاب نمودید. اما پاسخ شما: افراد مبتلا به بدبینی در درجه اول نیازمند دارو درمانی هستند. خانواده‌ها می‌توانند فرد بدبین را نه به عنوان بدبینی نزد پزشک ببرند. به‌طور مثال می‌توانند. به همسرشان بگویند: «تازگی‌ها قدری عصبی شدی، احساس می‌کنم فکرت مشغول شده» و او را به مطب روان‌پزشک ببرند. همان‌طور که شما هم می‌دانید چنین افرادی می‌گویند جامعه بد است یا نگران همسرم هستم بنابراین افراد خودشان را بیمار نمی‌دانند. بدبینی در آقایان شدیدتر است و همچنین همکاری کمتری هم دارند و خانم‌ها راحت‌تر به روان‌پزشک مراجعه می‌کنند. شاید آقایان به دلیل مرد بودنشان و وظیفه اخلاقی‌شان به خانواده کمتر حاضر به درمان شدن باشند. خانم‌ها در مواقع خفیف خیلی خوب می‌توانند کمک کنند. به‌طور مثال در مواقع خفیف باشفاف کردن رفتارهایشان و ابراز محبت مناسب بدون افراط و تفریط می‌توانند کمک کنند.در این شرایط به همسر فرد می‌گوییم هر کجا می‌روی مشخص کن، ساعت رفت و آمد خود را اعلام کن. اما قسمت اصلی ماجرا، درمان فرد بدبین است وگرنه زندگی بسیار دشوار خواهد شد.
