ج: محبت به فرزند، به سن خاصي اختصاص ندارد و تا پايان عمر بدان نياز دارد؛ اما محبت ويژه و کامل در يک سال اول زندگي او بسيار مهم است. يک سال اول زندگي کودک، دوران دلبستگي )پيوندهاي محکم عاطفي با افراد مهم زندگي( است و اگر محبت همراه با احساس امنيت برايش پديد آيد، در آينده‏ي او تأثير مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعي، شادي، و مقاومت در حل مسأله به ويژه در دوران پيش دبستاني، برخي از اين آثار است. رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: احبوا الصبيان و ارحموهم کودکان را دوست بداريد و به آنان مهرباني کنيد. برخي والدين از بوسيدن فرزندان خود )به ويژه فرزندان بزرگ‏تر( ابا دارند؛ در حالي که اولياي الاهي چنين مي‏کرده‏اند. روزي رسول گرامي صلي الله عليه و آله يکي از فرزندانش را روي زانو نشانده، او را مي‏بوسيد. مردي از اشراف جاهليت به حضرت عرض کرد: من 10 پسر دارم و تاکنون هيچ يک را نبوسيده‏ام. حضرت چهره‏اش برافروخته شد و فرمود: من لا يرحم لا يرحم. کسي که مهرباني نکند، بدو مهرباني نخواهد شد. باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسيد؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه‏اي در بهشت خواهيد داشت: اکثروا من قبلة اولادکم فان لکم بکل قبلة درجة في الجنة