ج: تا 2 سالگي، مراقبت از کودک بايد شديد و جدي باشد؛ چرا که بسيار کنجکاو است؛ به همه جا سر مي‏کشد و دوست دارد، همه چيز را بيازمايد؛ اما از اين سن به بعد، مراقبت بايد عادي و متعارف باشد. مراقبت شديد به اين شکل که مادر، داخل منزل دائم از او مراقبت مي‏کند و در خارج از منزل، يک لحظه دست او را رها نمي‏کند و دائم نگران حال او است، به طور غير مستقيم به کودک پيامي مي‏دهد که دنيا جاي خطرناکي است و به مردم نبايد اعتماد کرد. يکي از آثار سوء اين مراقبت شديد، اضطرابي است که کودک به آن دچار مي‏شود و هر لحظه، منتظر خطري از سوي ديگران است. اثر ديگر آن، بي‏اعتمادي و سوءظن به ديگران در بزرگسالي است. احتمال اين که اين گونه کودکان در بزرگسالي به همسران خود نيز اعتماد نکنند، وجود دارد.