دوست گرامي منظور از خنده زيد خنده اي است كه باعث از ياد رفتن مرگ و سرخوش شدن به دنياست . همانگونه كه مي بينيد در دنياي فاني وقتي براي لهو و سرگرم شدن نيست و همه دنيا فراهم كردن توشه براي آخرت است . و پندگيري است . انساني مي تواند ادعاي شادي و رضايت كند كه يا مورد تاييد خالق خود است يعني وظيفه خود را انجام داده و يا آينده با سعادت خود را مي بيند . پس به اين دو راضي و خوشنود است . اما آيا شما سعادت حقيقي خود را درك كرده ايد و يا به آن اطمينان داريد . دل شما مقام توجه و مركز و هسته اصلي حالات و احساسات شماست . وقتي شما آرام باشيد با ياد خدا اين دل در مقام سكينه و آرامش است . خشنود و راضي است . پيامبر اكرم صلي الله عليه واله دائما لبخند داشتند چرا چون راضي و مرضي حضرت حق بودند . اما مغرور نگشتند . ما بايد دائما حالت فقر خود را به عنوان بنده داشته باشيم . آيا شما مي پسنديد مثلا يك بنده اي كه تحت نظر مولاي خود است و گاهي نافرماني هم مي كند دائما سرخوش باشد و زياد بخندد. شما چه مي گوييد . حتما به او مي گوييد به چه مي خندي ؟ آيا اعمال و كردارت خوب است كه زياد مي خندي ؟ آيا مورد رضاي صاحبت هستي كه اينطور مي خندي . دوست گرامي به هر حال ما بنده هستيم و بنده بايد مطيع خالق خود باشد . هر گاه توانستيد آنچه مورد رضاي خداوند است را در خودتان پياده كنيد و يقين به عواقب امر خودتان داشتيد. آنگاه در خنديدن هيچ ممنوعيتي نداريد .