دوست عزیز شاید وقتی شما منفعلانه برخورد می کنید و فرزند خود را طرد می کنید، پدر او احساس گناه می کند و واکنش های غیر متعادلی از خود نشان می دهد. به نظر می رسد هر دو نفر شما رفتارهای درستی ندارید. همانطور که طرد کردن اعتماد به نفس فرزند را تضعیف می کند، توجه بیش از حد و لوس بار آوردن کودک نیز باعث ضعف اعتماد به نفس و آسیب دیدن او می شود. بهتر است کتب چگونه با کودکم رفتار کنم از گاربر، به بچه ها گفتن و از بچه ها شنیدن از مازلیش وفابر را که راهنمای کاربردی مهارت های ارتباطی والدین و فرزندان است و همچنین کتاب من و کودک من از دکتر جواد فیض و کتاب 5 زبان عشق کودک را مطالعه کنید. روسو دانشمند معروف می گوید از 5 خواسته فرزند 3 تا را برآورده کن، یکی را به تعویق بینداز و یکی را اصلا برآورده نساز. در خصوص نکات تربیتی که منجر به آرامش و رفتار صحیح فرزندتان می شود به چند نکته اشاره می کنیم که امید است مفید واقع شود: 1. کودکان از سنین 4 - 3 سالگی خود را محور و مرکز توجه می بینند و از دیگران همیشه انتظار و توقع توجه و محبت را دارند و اگر این توجه را دریافت نکنند یا والدین رسیدگی افراطی داشته باشند بچه به این باور می رسد که با رفتارهایی می تواند به خواسته اش یعنی توجه برسد و این رفتارها در بچه ها متفاوت است مثلاً پرخاشگری، ناسزا گویی، پرتاب اشیاء، لجبازی و نافرمانی و بالاخره هر رفتاری که متعاقب آن بکن و نکن دریافت کنند. پس قبل از اینکه فرزندتان به این رفتارها متوسل شود باید توجه لازم را به او بکنید. 2. برای درخواست های منطقی و نیازهای واقعی وی توجه، حمایت و رسیدگی را داشته باشید اما نه به شکل افراطی که بچه را متوقع بار بیاورید و در خصوص خواسته های غیر منطقی تحت هیچ شرایطی زیر بار نروید شما به عنوان والد باید در کنار محبت و صمیمیتی که با فرزندتان دارید قاطعیت و جدیت را در دستورات خود داشته باشید. 3. شما و پدر بایستی در دستوارت و پیروی از آنها هم جهت و هم سوی با هم رفتار کنید یعنی کودک دچار تضاد و دوگانگی نشود که یکی از والدین سخت گیر باشد و دیگری سهل گیر. 4. برای اوقات فراغت کودکتان برنامه ریزی کنید. مثلأ داشتن کلاس متفرقه ای همچون کلاس قرآن، نقاشی یا سفالگری که کودک نه به صورت آکادمیک و کلاسیک ولی با بازی و سرگرمی بتواند خلاقیت خود را پرورش دهد. 5. توجه داشته باشید اگر شما یک والد پرخاشگر باشید، کودک نیز به تبعیت از شما پرخاشگری را فرا می گیرد که با جیغ و داد سر دیگران خواسته اش را عملی سازد، بنابراین وقتی عصبی هستید اصلاً با کودکتان صحبت نکنید و بگذارید آرامش بر رفتارتان حاکم شود و بعد تصمیم گیری نمائید. کتک زدن و حرف های بد شما برای او الگو می شود پس مراقب رفتارتان باشید. 6. رفتار اشتباه کودک را با چرایی زیر سوال نبرید. سعی کنید در کنارش بنشینید و نوازشش کرده و بعد از او بخواهید تعریف کند که چه اتفاقی افتاده، بدین شکل اعتماد کودک را جلب کرده اید و کودک بدون دلواپستی از دعوا و کتک زدن، اتفاقی که افتاده را شرح می دهد و به دنبال مخفی و پنهانکاری نیز نخواهد بود. 7. اگر پرخاشگری کرد پاسخگوی پرخاشگری او نباشید یعنی توجه شما به رفتار پرخاشگرانه اش بر شدت رفتار می افزاید شما خود را به ندیدن و نشنیدن بزنید ولی با جملاتی حواس او را به کار دیگری معطوف کنید. 8. بهترین شیوه تنبیه، محرومیت است از آنچه که دوست دارد. 9. به رفتارهای خوب او بیشتر توجه کنید با او بیشتر بازی کنید بازی های مطابق میلش، تلاش کنید زبان او را متوجه شوید و با زبان خودش با او حرف بزنید کمتر او را امر و نهی کنید کمتر حساسیت نشان بدهید با صبر و پایداری شما امید است فرزندتان احساس آرامش کند. این سوال توسط فرهنگسرای پرسش پاسخ داده شده است .