با عرض سلام و آرزوی بهرمندی از نیروی بیکران مهر و محبت ، خدمت کاربر گرامی! به طور حتم پدر و مادر و فرزندان نسبت به يكديگر حقوق متقابلي دارند. بر اين حق قرآن و عقل و سيره عقلا دلالت دارد اما قرآن مجيد احترام و تشكر از پدر و مادر را در رتبه و مرحله بعد از شكر خدا قرار مي‏دهد: "و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم... كه شكر براي من و براي پدر و مادرت به جا آور كه بازگشت همه شما به سوي من است".(1) تأكيدي كه در قرآن نسبت به حق پدر و مادر بر فرزند شده، براي فرزند از طرف پدر و مادر نشده است. يقيناً حق پدر و مادر برتر و بالاتر از حق فرزند نسبت به ايشان است و اصولاً اين دو حق با يكديگر قابل قياس نيستند. البته در روايات معصومين به حقوق پرداخته شده است. جدا از دستور اسلام و شرع مقدس، احترام فرزند به پدر و مادر و برعكس به عنوان يك سنت پايدار و مورد قبول همه اديان و جوامع انساني مي‏باشد. و عقل نيز پاسداشت حرمت كسي را كه حق حيات بر انسان دارد، لازم مي‏شمارد. طبيعي است هر انساني به حكم فطرت و غريزه و عقل، زندگي خود را مديون زحمات و تلاش پدر و مادر مي‏داند. اما آيات الهي و روايات معصومين به اين نكته توجه مي‏دهند كه حقوق پدر و مادر بر فرزند و حقوق فرزند بر والدين از جمله حقوق خدا است زيرا خداوند به آن فرمان داده است و مانند نماز و روزه و حج و جهاد بايد اطاعت شود و سرپيچي از آن گناه و معصيت پروردگار است، البته اگر علاوه بر عدم احسان، به پدر و مادر يا فرزند ظلمي صورت گيرد، ظلم به ديگران حق الناس است و جلب رضايت آن‏ها لازم است. البته والدين و فرزندان نسبت به يكديگر حقوقي متقابل دارند. حق والدين بر فرزندان، رعايت كمال احترام و نيكي و احسان و تواضع و خاكساري است و حق فرزندان بر والدين كوشش در راه تربيت درست آنها و آشنا ساختن آنها با آداب و احكام و تعاليم دين و شرع مقدس و آراستن آنها به زيور اخلاق و ادب و فضايل و انتخاب نام نيك و زيبا براي آنها و آموزش قرآن كريم به آنهاست. حال اگر پدر و مادري در انجام حقوقي كه خداوند نسبت به فرزندان بر عهده آنها گذاشته است كوتاهي كنند و از انجام آن سر باز زنند و سستي به خرج دهند بدون شك مسؤول و مؤاخذه الهي خواهد بود چون فرزندان امانت هاي خداوند و گل هاي زيبايي در دستان والدين هستند كه بايد در حفظ و پرورش و به كمال رساندن آنها نهايت تلاش و كوشش را داشته باشند و اگر اين گونه نباشند در امانت الهي خيانت كرده و مورد خشم و عذاب الهي خواهند بود ولي به اين در اصطلاح عاق فرزندان گفته نمي شود بلكه كوتاهي در انجام وظيفه و عمل نكردن به حقوق كه بر عهده آنهاست به حساب مي آيد. از پيامبر اكرم(ص) نقل شده كه فرمودند: «يلزم الوالدين من العقوق لولدهما - اذا كان الولد صالي - ما يلزم الولد لهما؛ همچنان كه فرزند نبايد به والدين خود بي احترامي كند پدر و مادر نيز نبايد به فرزند خود - در صورتي كه فرزند صالح باشد - بي حرمتي روا دارند» (ميزان الحكمه، ج 14، ص 7018). پي‏نوشت‏ها: 1 - سوره لقمان، آيه 14. ------------ به این مقالات توجه فرمایید: رعایت حقّ اولاد هم بر والدین واجب است همان‌ طوری که نیکی و احسان و رعایت ادب و احترام به والدین بر اولاد واجب است، هم‌چنین حقوقی برای اولاد بر عهده پدر و مادر واجب است که اگر رعایت نکنند قطع رحم کرده‌اند. زیرا پس از والدین، نزدیک‌ترین ارحام به شخص، اولاد اوست و قطع رحم از بزرگترین گناهان کبیره است که چنانچه اولاد بر اثر ترک اداء حقوق والدین به آثار وخیمه عاق والدین مبتلا می‌شوند، هم‌چنین والدین هم بر اثر ترک حقوق اولاد، به آثار وخیمه آن مبتلا خواهند گردید. از جمله امور مهمّی که رعایت آنها برای والدین فوق‌العاده ضرورت دارد آن است که کاری نکنند تا فرزندشان مبتلا به عقوق آنها گردد.- مثل اینکه کارهای سخت به او رجوع کنند که وی بر اثر سختی آن از زیر بار اطاعت‌شان شانه خالی کند و در نتیجه عاقّ والدین شود؛ یا مثلاً ایراد زیاد گرفتن در گفتار و کردار فرزند که غالباً به ترک ادب نسبت به والدین منتهی می‌گردد . - ترک محبّت به او که در نتیجه فرزند هم عکس‌العمل نشان می‌دهد. بلکه وظیفه والدین است که فرزندشان را به انجام این واجب مهمّ الهیّه یعنی نیکی و ادب نسبت به والدین کمک و همراهی نمایند و از روی مهر و شفقت او را از عاق شدن باز دارند، مثل اینکه لغزش‌هایش را ندیده بگیرند و احسان و اطاعتش را هر چند ناچیز باشد، بپذیرند و سپاسگزاری نمایند و درباره‌اش حضوراً و غیاباً دعا کنند. بدرفتاری والدین با فرزندان پدران و مادرانی که فرزندان جوان خود را بد بار می‌آورند و با تحقیر و اهانت و فحّاشی و هتّاکی و اعمال زشت و غیرمشروع خود آنان را به انتقامجویی و گناه و تجاوزکاری وادار می‌سازند، مشمول عذاب الهی خواهند شد. رسول خدا صلّی‌الله علیه وآله فرمود: یا علیّ لعن‌الله والدین حملاً ولد هما علی عقوقهما. یا علی، از رحمت و فیض الهی بی‌نصیب باد آن پدر و مادری که بر اثر سوء رفتار و گفتار خود، باعث انحراف فرزند خویش شوند و او را وادار به گناه کنند که عاق گردد. 1 قابل توجّه طبق قاعده هر موجودی که به گردن موجود دیگر حقّی دارد، در مقابل همان موجود هم وظیفه‌ای دارد و فقط خداست که به گردن تمام موجودات حق دارد و هیچ موجودی بر او حقّی ندارد. از این جهت اگر کسی انتظار دارد که دیگری حقّ او را نیکو اداء کند، باید خود این شخص وظایفش را در مقابل او نیکو انجام دهد. مطابق این قاعده پدر و مادر اگر بخواهند فرزند عاقّ آنها نشود، باید وظایف پدر و مادری را درست انجام دهند و فرزند خوب به وجود آورند و او خوب تربیت کنند و بدانند یکی از عوامل مهمّ خوبی و بدی فرزندان، وجود و عمل خود آنهاست. پانوشت: 1- گناهان کبیره، ج1، ص 149. ---------------------------- والدین وظایفی در برابر فرزندان دارند که عبارتند از: 1-انتخاب نام نیکو. 2-تربیت اسلامی فرزندان. 3-آموزش قرآن 4-آموزش ورزشهای مختلف و یا بالاخص شنا. 5-نظارت بر تحصیل. 6-دادن نقش‌هایی به فرزندان که در توان آنهاست. 7-برآورده کردن نیازهای مادی و معنوی آنها. روایات زیادی در این باره آمده است مانند: امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: رسول خدا فرمود: خدا رحمت کند پدر و مادری را که فرزندشان را بر نیکی کردن به خود یاری کنند. در ادامه‌ی این فرمایش به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم عرض کردم چگونه او را یاری دهند؟ فرمود: کارهایی را که می‌تواند انجام دهد از او بپذیرند و آنچه را که از عهده‌ی او بر نمی‌آید از او نخواهند او را به بدی متهم نکنند و با او بدرفتاری نکنند، زیرا برای کافر شدن فرزند همین بس که قطع رحم کند یا عاق والدین شود. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود: حق فرزند بر پدر این است که اگر پسر است مادرش را از بین نیکان انتخاب کند و نام نیکو بر او بگذارد و قرآن را به او بیاموزد و او را پاکیزه بپرورد و به او شنا بیاموزد. و اگر دختر است مادرش را از نیکان برگزیند، سوره‌ی نور را به او بیاموزد و سوره‌ی یوسف را به او یاد ندهد. ------------------------------------------- حقوق فرزندان بر والدین در قرآن این امر بر کسی پوشیده نیست که اسلام نهایت احترام و ارزش را برای والدین در نظر گرفته است و حتی نگاه خشم آلود به آنان باعث عدم قبول شدن نماز به درگاه خداوند متعال می شود و هر کس بر حسب ایمان و اعتقاد و شخصیت خود سعی می کند شأن پدر و مادر را بشناسد و حقوقشان را ادا کند . اما در این بین این پرسش مطرح می شود که : حقوق فرزندان چه می شود؟ آیا پدر و مادر تنها به دلیل نقش واسطه بودن و وسیله بوجود آمدن فرزندی که در بوجود امدن خود هیچ نقشی نداشته هیچ مسئولیت دیگری ندارند ؟ آیا قرآن کریم در میان ان همه سفارش که به فرزندان نسبت به والدین دارد آیا حقوقی را هم برای فرزندان قائل میشود که بر عهده والدین خود باشد ؟ آیات متعددی از قرآن کریم، حقوق فرزندان بر والدین را به صراحت و اشاره بیان کرده و ما در حد مجال، برخی از آیات را بیان میکنیم: 1. همة فرزندان، هدیه خدا هستند و باید خدای رزاق را بدین جهت شاکر بود: "یَهَبُ لِمَن یَشَأُ إِنَاثاً وَیَهَبُ لِمَن یَشَأُ الذُّکُورَ؛ (شوری، 49) خداوند به هر کس بخواهد دختر هدیه می دهد و به هرکس بخواهد پسر می بخشد." 2. وظیفه مادر در شیر دادن به نوزاد تا دو سال: "وَالْوَالِدَاتُ یُرْضِعْنَ أَوْلاَدَهُنَّ حَوْلَیْنِ کَامِلَیْنِ؛ (بقره، 233) مادران، فرزندان خود را تا دو سال تمام شیر بدهند." 3. وجوب حفظ جان فرزند و حرمت کشتن او به خصوص به علت فقر: "وَلاَ تَقْتُلُوا أَوْلاَدَکُمْ خَشْیَةَ إِمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئاً کَبِیراً؛ (اسرأ، 31) از بیم تنگدستی فرزند خود را نکشید؛ ماییم که به آنها و شما روزی می بخشیم؛ آری کشتن آنها خطا و گناهی بزرگ است." 4. تلاش برای نجات فرزندان از خطرهای جانی و اخلاقی: "وَنَادَیَ نوحٌ ابْنَهُ وَکَانَ فِی مَعْزِلٍ یَا بُنَیَّ ارْکَبْ مَعَنَا وَلاَ تُکُن مَعَ الْکَافِرِینَ؛ (هود، 42) آن کشتی ایشان را در میان موجی کوه آسا میبرد و نوح پسرش را که در کناری بود بانگ زد ای!پسرک من با من سوار شو و با کافران مباش." در حالی که سیل همه جا را فرا گرفته حضرت نوح در کشتی نجات بود، یک لحظه از وضعیت فرزندش غافل نشد و برای نجات جسم او از غرق شدن و جان او از کفر خطاب به او آیه ذکر شده را بیان فرمود. 5. مراقبت بر نماز خواندن فرزندان: "وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاَةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا؛ (طه، 132) خانواده (زن و فرزندان) خود را به نماز فرمان ده و خود برآن شکیبا باش." "یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلاَةَ؛ (لقمان، 17) حضرت لقمان به فرزندش گفت:پسرم نماز را به پادار." 6. اصلاح و رشد گرایش های اعتقادی فرزند با پند و اندرز: حضرت لقمان برای انجام دادن وظایف اعتقادی خود در برابر فرزندش نکات مهمی درباره توحید الهی و معاد برای او بیان میکند؛ از جمله میفرماید: "وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لاِ بْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَابُنَیَّ لاَ تُشْرِکْ بِاللَّهِ؛ (لقمان، 13) هنگامیکه لقمان به پسر خویش در حالی که او را اندرز میداد گفت:ای پسرک من، به خدا شرک میاور که به راستی شرک ستمی بزرگ است." والدین وظیفه دارند که اصول اعتقادی را به درستی بیاموزند و به فرزندانشان آموزش دهند و برای تربیت فرزندان خود بهتر است از زبان عمل بهره گیرند که فصیح ترین زبان زبان عمل است نه اینکه خود به هر کار ناشایستی دست بزنند و بعد فرزند خود را از آن بر حذر دارند مثلا : پدر که سیگار می کشد هر چقدر فرزندش را از این امر باز دارد تأثیری نخواهد داشت. همچنین آیه 16 همین سوره درباره مسئله معاد و بازگشت انسان ها و اعمالشان به سوی خداست. دعای پدر و مادر بیش از هر کس دیگر در حق فرزندان مستجاب میشود. بنابر روایات متعدد، خداوند متعال با دعای پدر و مادر، گناهان بسیاری را از فرزندان میبخشد؛ از این رو والدین موظفند که در صورت مشاهده آثار پشیمانی و توبه در رفتار و گفتار فرزندان برای آنان استغفار کرده، بخشش گناهان آنان را از خداوند متعال بخواهند 7. آموزش احکام شرعی: "یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلاَةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنکَرِ وَاصْبِرْ عَلَیَ مَا أَصَابَکَ؛ (لقمان، 17) ای پسرک من، نماز را به پای دار و به کار پسندیده امر کن و ازکار ناپسند و حرام نهی نما و بر آسیبی که بر تو وارد میشود صبر کن." در این آیه، حضرت لقمان فرزندش را با وظایف و احکام فردی و اجتماعی آشنا می نماید. 8. آموزش رفتارها و روحیات صحیح اخلاقی: حضرت لقمان در آیات 18 و 19 سورةه لقمان چند نکته اخلاقی مهم را به فرزندش گوشزد میکند و ضرورت مراقبت پدر را نسبت به رفتارها و روحیات اخلاقی فرزندش آشکار میسازد: ـ نسبت به مردم بی اعتنا نباش و روی از آنان مگردان:"لاتصرّ خدّک للناس" ـ مغرورانه بر روی زمین راه مرو:"و لا تمش فی الارض مرحا" ـ در راه رفتن اعتدال را رعایت کن:" و اقصد فی مشیک" ـ در سخن گفتن نیز اعتدال را رعایت کن و با صدای بلند حرف مزن:" و اغضض من صوتک" 9. مشورت کردن با فرزندان و توجه به دیدگاه های آنان: پس از آنکه حضرت موسی از مجازات فرعون می گریزد و به قریه حضرت شعیب می رسد، به دختران آن حضرت در بالا کشیدن آب از چاه کمک می کند. آنگاه یکی از دختران حضرت شعیب، داستان را برای پدر تعریف میکند. بدین سبب آن حضرت، موسی را به خانه دعوت میکند و سپس با دختران جوان خود مشورت می کند که با این جوان چه رفتاری کنیم؟قرآن سخن یکی از دختران را چنین نقل میکند: "قَالَتْ إِحْدَاهُمَا یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْ ئ"َمِینُ؛ (قصص، 26) یکی از دو دختر گفت:ای پدر، او را استخدام کن، چرا که بهترین کسی است که استخدام میکنی، هم نیرومند و هم در خور اعتماد است." حضرت شعیب، پیشنهاد دخترش را میپذیرد. این قطعه از داستان، قرآنی نشان میدهد که چگونه حضرت شعیب با آنکه خود پیامبر بود و می توانست بهترین تصمیم را بگیرد، به دختران خود شخصیت داد و با مشورت آنان، دربارة حضرت موسیغ تصمیم گرفت. متأسفانه در این روزگار تعصب بی جای برخی والدین و خود رأیی در امور خانوادگی باعث گریزان شدن فرزندان از کانون خانواده و به بیراهه رفتنشان می شود. 10. پرهیز از افراط در محبت: "یَا أَیُّهَا الَّذِینَ اَّمَنُوا لاَ تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلاَ أَوْلاَدُکُمْ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ؛" (منافقون، 9) ای کسانی که ایمان آوردهاید!مبادا اموال و فرزندانتان، شما را از یاد خدا غافل گرداند و هر کسی چنین کند از زیان کاران است." این آیه، مسلمانان را از محبت و علاقه زیاد به مال و فرزند که از یاد خدا غافل شوند، برحذر میدارد. 11. توجه به آینده فرزندان و امنیت آنها: "وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ اَّمِناً وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ؛ (ابراهیم، 35) یاد کن هنگامی را که ابراهیم گفت:پروردگار این شهر را ایمن گردن و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتها دور دار." این آیه نگرانی حضرت ابراهیم را از آینده فرزندانش بیان میکند. وی از خداوند برای فرزندانش امنیت، سلامت جسمی و اخلاقی را درخواست میکند. 12. برخورد دوستانه پدر و مادر با فرزند به گونه ای که او اسرار خود را به آنها بگوید: آیه چهارم سوره یوسف از روابط بسیار نزدیک و صمیمانه حضرت یوسف با پدرش حکایت می کند؛ به گونه ای که حضرت یوسف خواب عجیب و پر رمز و راز خود را تنها برای پدرش نقل میکند." إِذْ قَالَ یُوسُفُ لا ئثَبِیهِ یَا أبَتِ إِنِّی رَأَیْتُ أَحَدَ عَشَرَ کَوْکَباً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَیْتُهُمْ لِی سَاجِدِینَ." هنگامیکه لقمان به پسر خویش در حالی که او را اندرز میداد گفت:ای پسرک من، به خدا شرک میاور که به راستی شرک ستمی بزرگ است 13. فراهم آوردن زمینه مناسب برای بازی و گردش فرزندان: هنگامیکه بردران حضرت یوسف از پدرشان درخواست میکنند که آن حضرت را به بازی و گردش (یرتع و یلعب) ببرند پدر، آنان را از این کار منع نمیکند؛ تنها نگرانی خودش را از وجود حوادث احتمالی اظهار مینماید. این جملات نشان میدهد که حضرت یعقوب به عنوان یک پدر نسبت به این حق فرزندش آگاهی داشته واز آن استقبال کرده است. آیه مورد نظر چنین است: "أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدَاً یَرْتَعْ وَیَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ." 14- سرزنش فرزندان در برابر سهل انگاری ها: در آیات 18 و 83 سورة یوسف، جمله یکسانی از حضرت یعقوبغ خطاب به فرزندانش نقل میشود. ایشان در برابر کوتاهی فرزندان در مراقبت از حضرت یوسف (آیه 18) و برادرش بنیامین (آیه 83) خطاب به آنها میگوید:" بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنفُسُکُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَمیلٌ"؛ چنین نیست که میگویید، بلکه نفس شما امری را به اشتباه برای شما آراسته است." گرچه داستانی که آنان برای کشته شدن حضرت یوسف ساخته بودند دروغ بود و جریانی را که دربارة بنیامین و سرقت جام به دست وی نقل میکردند حقیقت داشت (حداقل به خیال خودشان) امّا در هر دو مورد دچار شتابزدگی و اشتباه در تصمیمگیری شده بودند و امری را که نادرست بود، درست پنداشته بودند. در چنین شرایطی است که حضرت یعقوب تذکر لازم رابه آنها داده، با سرزنش آنان و مذمت کار نادرستشان وظیفه پدری خود را در برابرشان انجام میدهد. 15- پذیرش قول و تعهد فرزندان (حتی در مواردی که قبلاً تخلف کرده باشند): آیات 14 و 66 سوره یوسف از پیمانسپاری فرزندان حضرت یعقوب به ایشان خبر میدهد. آیه 14 دربارة تعهد آنان به مواظبت از یعقوب در برابر گرگها و آیه 66 درباره پیمان آنها برای محافظت از جان بنیامین سخن میگوید. در هر دو مورد، حضرت یعقوبغ با قرار دادن شرایطی قول و تعهد فرزندان را میپذیرد؛ با این که در مرحلة دوم، سابقه بدقولی و پیمان شکنی نیز داشتهاند؛ امّا باز هم حضرت یعقوب قسم و پیمان آنها را میپذیرد. قرآن کریم با نقل این ماجرا، وظیفه پدران و مادران را در اعتماد به تعهدها و پیمانهای فرزندان گوشزد میکند و بر تأثیر تربیتی این عمل در رشد و فضایل اخلاقی و اعتماد به نفس آنها صحه میگذارد. 16. امیدوار کردن فرزندان به حل مشکلات: هنگامیکه برادران حضرت یوسف ناامیدانه از یافتن آن حضرت و نجات بنیامین سخن می گفتند و همه چیز را از دست رفته میدیدند، حضرت یعقوب دوباره آنها را به مصر روانه کرد و از آنان خواست که از رحمت خدا نا امید نشوند که نا امیدی از رحمت بیکران الهی نشانه کفر و ناسپاسی است:" وَلاَ تَیْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ یَیْأَسُ مِن رَوْحِ اللَّهِ إِلآ الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ" (یوسف،87) این رفتار پسندیده حضرت یعقوب از وظیفه دایمی پدران در برابر فرزندان خود خبر میدهد. وظیفهای که طی آن والدین و به خصوص پدر باید با القای روح امید و کوچک نمایی مشکلات، فرزندان خود را در پیمودن راه پرپیچ و خم زندگی یاری رساند. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: حق فرزند بر پدر این است كه: نام نیكو برای او بگذارد، خوب تربیتش كند، و به او قرآن بیاموزد 17. طلب بخشش گناهان (استغفار) برای فرزندان: دعای پدر و مادر بیش از هر کس دیگر در حق فرزندان مستجاب میشود. بنابر روایات متعدد، خداوند متعال با دعای پدر و مادر، گناهان بسیاری را از فرزندان میبخشد؛ از این رو والدین موظفند که در صورت مشاهده آثار پشیمانی و توبه در رفتار و گفتار فرزندان برای آنان استغفار کرده، بخشش گناهان آنان را از خداوند متعال بخواهند. آیات 97 و 98 سوره یوسف درباره تقاضای برادران یوسف از پدر برای استغفار و پذیرش آن از سوی حضرت یعقوب حکایت میکند. حقوق فرزند بر والدین در کلام امیر اامؤمنین حق فرزند بر پدر این است كه: نام نیكو برای او بگذارد، خوب تربیتش كند، و به او قرآن بیاموزد.( نهج البلاغه، حكمت 399) راستی اگر مسلمانان به این دستورالعمل های سعادت آفرین اسلام كه از زبان امام معصوم تراوش كرده عمل كنند، و به حقوق هم احترام بگذارند، آیا جامعه اسلامی ما بهتر از این نخواهد بود؟ راسخون.نتدر صورت امکان آدرس یک مشاوره خانواده با ایشان بدهید یا ایشان را به سایت خودتان را سخون راهنمایی کنید.............. برای مولایمان حضرت حجه ع دعا کنیم تا ایشان هم د رحقمان دعای خاص بفرمایندو یاریمان نمایند......... ان شاء الله خوشبخت و سعادتمند باشید!