باسلام. اينكه در اين سن، احساس تنهايي براي شما بسيار آزار دهنده است قابل درك است. شما در اوايل دوره ي جواني قرار داريد. براساس يافته ها و نظريه هاي معتبر علم روانشناسي، در اين دوره، مهمترين نياز رواني انسان، نياز به صميميت است. گرچه يك رابطه ي صميمانه با جنس مخالف در اين سن (كه به طور رايج در سراسر جهان در قالب ازدواج، فراهم مي شود) مي تواند در اين سن، بسيار مطلوب باشد. اما آنچه كه در اين سن به احساس بهزيستي روانشناختي، منجر مي شود يك يا چند رابطه ي صميمانه و عميق است كه لزوماً در ارتباط برقرار كردن با جنس مخالف، تعريف نمي شود. من از لحن پيام شما متوجه شدم كه خودتان هم انگيزه داريد كه طرف ارتباط با جنس مخالف نرويد. البته نمي دانم عقايد مذهبي شما تا چه حد مانع شما براي اين موضوع مي شوند اما حتي اگر عقايد مذهبي بالايي هم نداريد بد نيست بدانيد كه حتي از ديدگاه روانشناسي صرف، نيز روابط دوستي بين دو جنس به شكلي كه در جامعه ي ما رواج يافته است به هيچ وجه بستر مناسب و قابل اعتمادي براي ارضاي نياز به صميميت، به آن شكلي كه مورد نياز در اين سن است، نخواهد بود. به علاوه اينكه چنين روابطي به شدت، بستر سوء استفاده ي شخصيت هاي ضداجتماعي و جامعه ستيز است. همچنين بد نيست كه اين نكته را بدانيد كه بسياري از خانم هايي كه وارد چنين روابطي مي شوند با قصد صميميت وارد مي شوند اما در طرف مقابل، بسياري از آقايان صرفاً با انگيزه هاي ارضاء جنسي در سطوح مختلف، پا به اين روابط مي گذراند هرچند كه در كلام و رفتارشان اين موضوع را انكار كنند. پس اگر امكان ازدواج داريد بهترين راه براي پاسخگويي به نياز به صميميت براي شما ازدواج است و اگر اين امكان را نداريد صميميت با يك دوست همجنس كه از لحاظ شخصيتي، نزديكي و قرابت مناسبي به شخصيت شما داشته باشد.