باسلام. در چنين شرايطي شايد توجه جامع و همزمان به سه نكته بتواند تصميم گيري شما را تسهيل نمايد: 1- علاقه 2- استعداد 3- پرهيز از كمال گرايي افراطي. موارد اول و دوم احتمالاً براي شما آشنا هستند ولي شايد با اصطلاحي كه در مورد سوم اشاره شد، آشنايي نداشته باشيد. منظور از پرهيز از كمال گرايي افراطي اين است كه انتظار نداشته باشيد كه يك شغل، تمام آرمان هاي شما را محقق كند و كاملاً مطابق ميل و سليقه ي شما باشد. اين را در نظر داشته باشيد كه در شرايط زندگي واقعي، دسترسي به چنين شغلي تقريباً غيرممكن است. هر شغلي كه شما انتخاب كنيد بلاخره نقاط قوت و ضعفي دارد؛ جنبه هايي از آن براي شما خوشايند و جنبه هايي نيز ناخوشايند است؛ دركنار مزايا معايبي هم دارد. بنابراين براي انتخاب خود فقط سعي كنيد به مورد اول و دوم قناعت كنيد. يعني اگر حداقل به جنبه هايي از يك حرفه علاقه داريد، در خود استعداد آن حرفه را نيز مي بينيد و همچنين دنبال كردن آن حرفه با شرايط زندگي شما سازگاري دارد، آن را انتخاب نماييد. منظور از سازگاري با شرايط زندگي، اين است كه دنبال كردن آن حرفه براي شما مقرون به صرفه باشد. اينطور كه بنده متوجه شدم شما در چندمورد از مشاغل فني مهارت و حتي سابقه ي كار داريد. مطمئناً اگر بخواهيد يكي از اين مشاغل را انتخاب كنيد مي توانيد سريعاً وارد كار شده، جايگاه شغلي خود را تثبيت كرده و كسب درآمد كنيد. اما اينكه بخواهيد در اين سن، تازه در كنكور سراسري شركت كنيد و به دنبال رشته هايي مثل روانشناسي و دامپزشكي و كشاورزي باشيد شايد تا پنج الي شش سال ديگر هم وارد بازار كار نشويد. در ضمن معلوم نيست كه وقفه اي كه براي كنكور سراسري در زندگي شما ايجاد مي شود به ثمر بنشيند. بنابراين اگر بخواهم يك جمع بندي از صحبت هايم داشته باشم بايد بگويم كه سعي كنيد شغلي را انتخاب كنيد كه : «1- حداقل تاحدي (نه لزوماً به صورت كامل) مورد علاقه ي شما باشد. 2- استعداد لازم براي آن را داشته باشيد. 3- مهارت ابتدايي يا مقدماتي و يا سابقه ي كار در آن حرفه را داشته باشيد». حتماً اين نكته را نيز در نظر بگيريد كه پس از انتخاب، ديگر اجازه ندهيد در مورد اين انتخاب، شكي در شما ايجاد شود. سعي كنيد به انتخاب خود احترام بگذاريد و خود را كاملاً متعهد نسبت به حرفه اي كه برگزيده ايد بدانيد و فكر حرفه هاي ديگر يا گزينه هاي ديگر را نيز كنار بگذاريد.