ناشناس
با سلام کودکی 6 ماهه دارم از زمان تولدش به دلیل...
با سلام
کودکی 6 ماهه دارم
از زمان تولدش به دلیل ابتلا به کولیک و رفلاکس معده به شدت و بسیار گریه میکرد به طوری که خودم و تمام اطرافیانم را کلافه کرده بود، حتی الان هم خیلی اذیتم میکند مدام میخواهد بغل باشد یا باهاش بازی کنم، واقعا از گریه ها و اذیت کردناش به ستوه میام حتی تا حالا چندبار شده که کتکش زدم بخدا نمیخواستم ولی اون موقع اصلا نمیفهمم ، اما بعدش خیلی ناراحت میشم و گریه میکنم، نمیدونم چیکار کنم هیچکس رو ندارم کمکم کنه، به دلیل اینکه همسرم در شهر دیگری قبول شده و اینجا غریب هستیم شوهرم هم در حال درس خوندنه و خونه نیست(سالن مطالعه).
چند سوال دارم:
1. چیکار کنم که بچه ام خودش بازی کند و نیازی به بغل کردن زیاد نداشته باشد؟
2. هر بازی که با بچه ام بکنم زود خسته میشود، زود همه چیز برایش تکراری میشود، چیکار کنم؟
3. با توجه به اینکه 1 هفته دیگه باید شروع به کار کنم به نظر شما چند ماه مرخصی بدون حقوق بگیرم بهتر است یا نه؟ چون 7 ماه دیگر درس همسرم تموم می شود و به شهر خودمان میرویم، (با توجه به اینکه به این پول نیاز داری چون همسرم دانشجو ست.دریافتی من 377هزار تومن هست و ماهانه حدود 90 هزار تومن کرایه میدهم، و اینکه پرستار بچه حدود 100 هزار تومن میگیرد - از طرفی خودم هم از بچه داری خسته شدم و ترجیح میدهم که نصف روز را بدون بچه سپری کنم. به نظر شما چیکار کنم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پیشاپیش از پاسخ شما سپاسگزارم
مشاور: خانم سعیده صفری
باسلام . به طور كلي بچه ها از نظر دامنه ي توجه ، فعاليت هاي حسي و حركتي و خلق و خو با هم تفاوت دارند. در وهله ي اول انتظار اين است که با فعاليت ها ، رفتارها و شرایط متفاوت كودکتان در همه حال صبورانه برخورد نماييد صبوري شما والد محترم نقش مهمي مي تواند در بهبودي وضع فرزندتان داشته باشدو تهديد و تنبيه فرزند کودک خردسالتان موجب افت رشد و مطلوب شخصيت وی است و نه تنها نمي تواند نقشي در بهبود داشته باشد بلكه وضعيت را وخيم تر مي سازد . با این توصیفاتی که مطرح کردید به نظرم بهتر است یک بررسی جسمی کامل از فرزندتان به عمل آورید و اگر سلامت جسمی کامل وی تایید شد باید بدانید که خلق و خوی فرزندتان سخت می باشد و اندکی بیشتر از بچه های آسان و آرام نیاز به مراقبت دارد و تنها راه حل افزایش صبر و تحملتان برای سازگاری با خلق و خوی مشکل وی می باشد. این فرزندان به توجه زیادی نیاز دارند ،کلافگی و خستگی شما که از کلامتان مشخص است را می توانم درک کنم و چون همسر شما داراي نقش بسيار مهمي است پس بهتر است در مورد وضعیتتان با وی صحبت کرده و از او بخواهید در بعضی مواقع هر چند کوتاه او نیز نگهداری از کودک را برعهده بگیرد تا شما نیز بتوانید استراحت کرده ، کمی به امور خود رسیدگی کرده و با روحیه ی بالاتری از فرزندتان مراقبت کنید. اما در مورد بازی و سرگرم کردن فرزندتان به نیازهای مرتبط با سن او توجه کنید، فرزند 6 ماهه ی شما توانایی به تنهایی بازی کردن را ندارد همچنین هر گروه سنی بازی خاص خود را می طلبد، پس لازم است در این زمینه والدین از دیدگاه کودک به بازی نگاه کنند تا علاوه بر اینکه كودك با بازی سرگرم شود و از آن لذت ببرد به تدریج مهارت های لازم را نیز فرا بگیرد. به برخی از بازی هایی که مناسب کودک شماست اشاره میکنم. کودکان زیر 1 سال افزون بر بازی های فعال (نشستن ، سینه خیز رفتن ، ایستادن ، خوابیدن روی شکم و ایستادن روی ساعدها ) به بازی های تمرینی نیز به شدت علاقه نشان می دهد . مثل اینکه وقتی جغجغه را تکان می دهند ، صدا می دهد یا وقتی به عروسکشان ضربه می زنند ، تکان می خورد یا وقتی به جغجغه ی خالی مشت می کوبند از آن صدایی بلند می شود. کودک وقتی این بازی را انجام می دهد ، لبخند می زند و گاهی صداهایی از خود درمی آورد که نشان دهنده ی خوشحالی اوست. یکی از بازی های بسیار جذاب برای این سن ، بازی دالی موشه است . این بازی را می توان با استفاده از دست ها انجام داد و در ماه های بعد می توان از پشت مبل ، در یا دیوار با او بازی کرد. فایده مهم این بازی ، افزون بر سرگرمی کودک، این است که ترس از جدایی را کاهش می دهد. بازی دیگری که کودک را در این سن سرگرم می کند، یافتن اسباب بازی های پنهان شده است ، البته اگر در حضورش آن را زیر پتو یا شیء دیگری پنهان کنید. او همچنین از پرتاب کردن اسباب بازی ها به اطرافش لذت می برد و صحنه و صدایی که از افتادن آن ایجاد می شود او را خوشحال و هیجان زده می کند. فرزند شما از به هم زدن و کشیدن اسباب بازی ها روی سطوح سخت و ایجاد صدا و هل دادن اشیای کوچک با انگشت به جلو نیز لذت می برد و تقلید صدای حیوانات نیز برایش جالب است. در مورد کار کردن نیز به ذکر نکته ای بسنده می کنم تا انشاءلا بهتر بتوانید تصمیم بگیرید ، با توجه به شرایط مالی خاص شما و تغییر روحیه تان کار کردن خارج از منزل می تواند گزینه ی خوبی باشد اما پرستاری را به خانه تان دعوت کنید که بتواند با نیازها و خلق و خوی تقریباً سخت فرزندتان کنار بیاید به عبارتی صبر و تحمل زیادی داشته باشد تا به کودکتان آسیب روحی خاصی وارد نشود.
