در ارتباط بین دو نامحرم چند صورت متصور هست: 1- در جایی که فرد دیگه ای امکان حضور و ورود نداره، خلوت کردن دو نامحرم جایز نیست. حتی بدون هیچ قصد و غرضی. و در روایات داریم که نفر سوم آنها شیطان هست. 2- ارتباط در محیطی خلوت که البته دیگران امکان حضور دارند. (فرض کنید مثل اتاق اداره) 3- ارتباط در محیط عمومی (مثل غالب ارتباط های روزانه مردم با یکدیگر در محل کار و مدرسه و مغازه و...) کاربر محترم: مشاوره شما با مرد نامحرم از نوع دوم و سوم می با شد.این دو نوع ارتباط اخیر تا وقتی در حد رسمی بوده و دور از هر گونه قصد شهوت و لذت جنسی باشد، مشکلی ندارد. اما همین ارتباط اگر جنبه صمیمی و دوستانه به خود گرفت و به برخی صحبت ها و نگاه های حرام و محرم گونه، شوخی های نامناسب و حتی احیانا تماس های بدنی منجر شد، جایز نیست. و آقا امیرالمومنین علیه السلام چه زیبا به این موضوع اشاره کرده اند:اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم (نهج البلاغه، حكمت 324) حتی در خلوت ها هم از نافرمانی و معصیت خداوند پرهیز کنید، چرا همان کسی که الان شاهد هست، روز قیامت حاکم و قضاوت کننده خواهد بود.همانطور که در سوره مبارکه قیامه آیه 14 می فرماید:بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است و البته گاهی ارتباط با نامحرم (در محیط واقعی) اصلا به قصد گناه و لذت حرام نیست، اما در ادامه موقعیت به شکلی می شود که این حس ناخوداگاه پیش می آید.در این حالت نیز انسان بصیر با توجه به آگاهی و وظیفه ای که احساس می کند، لازم است جهت این ارتباط را سامان دهد و یا اگر می بیند از عهده او خارج هست، تلاش کند این نوع ارتباط را قطع نماید. ابوبصير از اصحاب خاص امام باقر و امام صادق علیهماالسلام هست. ایشان نقل می کند که:در کوفه براي زني قرآن مي خواندم، يک بار در موردي با او شوخي کردم. بعد از مدتي خدمت امام باقر علیه السلام رسيدم، امام مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار داده و فرمودند: «کسي که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمي کند، چه سخني به آن زن گفتي؟!» ابوبصیر می گوید: من از شرم و خجلت سر در گريبان افکندم و توبه کردم. امام باقر علیه السلام فرمودند: «شوخي با زن نامحرم را تکرار نکن.»