باسلام. بهترین راه حل برای آنچه که شما نام آن را وسواس انتخاب می گذارید، اجتناب از گرفتن تأیید و اطمینان از دیگران است. معمولاً هیچ انتخابی، صددرصد، تضمین شده نیست و حتی تأیید و اطمینان چندنفر از اطرافیان هم نمی تواند دلیلی بر تضمین یک انتخاب باشد. بنابراین اگر بپذیرید که این طبیعت هرانتخابی است که با درصدی از عدم اطمینان و تضمین، همراه باشد، خیلی راحت تر می توانید دست به انتخاب بزنید و مسئولیت انتخاب های خود را بپذیرید. سعی کنید با این فکر و باور، مقابله کنید که «من باید بهترین تصمیم را بگیرم ... نباید هیچ اشتباه و نقصی در تصمیم من باشد و ...» این باورها جز اینکه شما را به تأییدجویی های وسواسی و ترس از تصمیم گیری مبتلا کند، هیچ سودی برای شما ندارد. بنابراین کافی است هرگاه که در موقعیت تصمیم گیری مهمی قرار می گیرید (چه ازدواج و چه موارد دیگر) در گام اول، تمام اطلاعات ممکن را کسب کنید و در گام بعدی، با ضریب اطمینان و احتیاط بالا ولی نه کامل، تصمیم بگیرید. حتی وقتی که همه ی شواهد، نشانگر درست بودن تصمیم شما است، بازهم چند درصد احتمال خطا وجود دارد، ولی معمولاً تصمیم های مهم با صددردصد اطمینان گرفته نمی شوند. به علاوه، مخصوصاً در زمینه ی خواستگاری، نگاه صفر و صد، نداشته باشید. تقریباً غیرممکن است فردی به خواستگاری شما بیاید که هیچ عیب و نقصی نداشته باشد. حتی فردی که هشتاد یا نود درصد ایده آل ها و معیارهای شما را داشته باشد، بازهم احتمالاً بیست یا ده درصد، خلاف معیارها و انتظارات شما خواهد بود. بنابراین این انتظار را نداشته باشید که با یک فرد کاملاً بی عیب و نقص، ازدواج کنید. زیرا این نگرش وسواسی و خشک، باعث تداوم وضعیت حال حاضرتان می شود و زمانی متوجه پیامد منفی آن می شوید که دیگر مثل الان، خواستگاران مناسبی نخواهید داشت.