کاربر ارجمند از اینکه به ما اعتماد کرده و «راسخون» را به عنوان منبع پاسخگویی به سؤالات خود برگزیدید، سپاسگزاریم. رشوه عبارت است از مالى که کسى به جهت احقاق حق یا پیشبرد باطل یا جاپلوسی یا دستیابى به خواسته خود و یا در ازاى عملى که نزد عرف و عقلا رایگان و بر اساس حسّ تعاون و همیارى انجام مى‏شود، به دیگرى مى‏دهد. رشوه مالى است که در ازاى جلب منفعت یا دفع‌ضرر به کسى داده مى‏شود. تفاوت رشوه با هدیه . در رشوه، انگیزه رشوه دهنده جلب نظر قاضى یا مسوول با رئیس جهت صدور حکم به نفع او است؛ در حالى که در هدیه، قصد هدیه دهنده تقرب به خدا یا ابراز محبت و دوستی نسبت به طرف، بدون انگیزه‏اى خاص یا به انگیزه توصل جستن به حاجتى از قبیل دانش او مى‏ باشد. حرمت گرفتن رشوه آیا دادن و گرفتن رشوه در غیر قضاوت نیز حرام است؟ بنابر قول برخى، بر حاکمان‌عرفی از قبیل استاندار، فرماندار و دیگر کارگزاران‌حکومتی که به لحاظ قانون ى موظف به انجام دادن کارهاى محول هستند، گرفتن رشوه حرام است. چنان که دادن رشوه به آنان نیز حرام مى‏باشد. رشوه اختصاص به مال ندارد؛ بلکه آنچه که با هدف دستیابى به خواسته خود نزد حاکم یا غیر حاکم صورت مى‏گیرد، رشوه به شمار مى‏رود؛ از این رو، رشوه مى‏تواند دادن مالى، اعم از عین و منفعت به رشوه گیرنده باشد، یا انجام دادن کارى براى او از قبیل دوختن لباس، تعمیر خانه یا گفتارى در مدح و ستایش وى. برخى گفته‏اند نوع گفتارى آن، همچون ستایش از طرف، رشوه به شمار نمى‏رود و حرام نیست، مگر آنکه مصداق کمک به ظلم محسوب شود که از این جهت حرام خواهد بود. حکم رشوه گرفته شده دریافت کننده رشوه مالک آن نمى‏شود و واجب است آن را به صاحبش برگرداند و چنانچه تلف شود ضامن مثل یا قیمت آن است؛ لیکن اگر گرفتن رشوه در قالب عقد هبه یا بیع محابات باشد، بنابر قول به صحّت عقد، برگرداندن آن واجب نیست و بنابر قول به بطلان، بازپس دادن آن واجب است.