باسلام. مادر گرامی اکثر والدین از زمان تولد فرزندانشان نظرات رمانتیک و آرمانی در مورد اینکه بچه هایشان چه لحظات زیبایی را با هم سپری خواهند کرد در ذهن می پرورانند. فکر می کنند فرزندانشان بهترین دوستان یکدیگر خواهند شد. پشت به شت هم می شوند، رازهایشان را به هم خواهند گفت و همیشه با هم خواهند بود. ولی حقیقت این است که خواهر و برادرها، حداقل تا زمان کودکی همیشه با هم خوب نخواهند بود و زمان بسیاری را در حال جنگیدن و مشاجره سپری خواهند کرد در این زمان که خودمحوری کودک غلبه شدیدی بر رفتار او دارد این اختلاف ها طبیعی است و از تفاوت سنی، شخصیت و علایق انها ناشی می شود ولی بدان معنا نیست که نمی توانید به کودکانتان کمک کنید تا با هم پیوندهای محکمی پیدا کنند و با همدیگر خوب باشند. دعوای بین بچه ها در زمان کودکی از مسائل مهمی نشئت می گیرد که یکی از دلایل اصلی این است که هر یک از آنها می خواهند تمام توجه والدین و یا حداقل بیشتر از آنچه سایرخواهرو برادرها به دست می آورند، به دست آورد. یا یک نفر که معمولاً فرزند بزرگتر است می خواهد هرکاری انجام دهد تا در موضع قدرت و مالکیت باقی بماند. همه این مسائل تا اینجا طبیعی است ولی کش دارشدن این جر و بحث ها، و ادامه پیدا کردن به دوران نوجوانی و جوانی موضوع بسیار مهمی است . بهتر بود در مورد موضوع دعواها ، چه زمانی شروع می شوند، نظر هرکدام از آنها چیست و واکنشی که شما در قبال این مسئله نشان داده اید نیز صحبت می کردید، با این حال در مورد دخترهایتان ترجیح می دهم نظر خاصی ندهم چون هیچ اطلاعاتی از آنها در اختیار نگذاشته اید پس در مورد شیوه ی برخورد خودتان و اشتباهی که اکثر پدر مادرها در مواقع بحث بچه ها دچار می شوند، اشاره کنم. لازم است بدانید که با اینکه نباید بین فرزندانتان تبعیض قائل شوید، ولی دردام عدالت هم گیر نیفتید. غیر واقع بینانه است که انتظار داشته باشید همیشه با دو دخترتان به یک صورت رفتار کنید. این کار غیر ممکن است، چون آنها از نظر سنی و شخصیتی متفاوتند. دچار این اشتباه نشوید که احساس کنید هر زمانی که برای یکی از فرزندانتان کاری انجام می دهید، باید برای دیگری نیز انجام دهید. تلاش آشکار برای رفتار یکسان با همه ی کودکان، باعث تشدید اختلافی می شود که می خواهید از آن دوری کنید. قوانین و امتیازهایی را بر اساس سن، جنس و کارهایی که انجام می دهند، تعیین کنید. برنامه های آن دو ، نباید مانند هم باشد. همچنین اختلافات را تشدید نکنید. مثلا زمانی که یکی از دخترها می گوید به آن یکی پول توجیبی بیشتری می دهید ولی برای من... لازم نیست برای او توضیح دهید. اگر چنین کنید مشاجره پایان ناپذیری بین آنها برای به دست آوردن امتیازها و توجه شما ادامه خواهد یافت. همچنین به بدگویی های آنها از یکدیگر توجه نکنید. درگیری بیهوده ای است و بنابراین، در آن شرکت نکنید. پس بهترین کار این است که از این به بعد به زمان هایی که با هم درگیر هستند و در حالت آرامش به سر می برند بیشتر توجه کنید و بدون اینکه به دنبال پیدا کردن مقصر باشید به حرف های آنها گوش دهید و ببینید علت ظاهری و زیربنایی این دعواها به خاطر چیست و سپس به فکر اصلاح آن علت ها باشید. فرزندان شما اکنون در مراحل نوجوانی و جوانی قرار دارند، میزان فرمانبرداری آنها کاهش یافته است پس اگر این راهکارها مفید واقع نشد لازم است با واسطه قرار دادن یک فرد بی طرف مانند یک مشاور اختلاف ها را برطرف کنید.