با سلام دوست عزیز ابتدا در خود بازنگری کنید و بررسی کنید که چه رفتارها یا واکنشهایی در شما موجب ایجاد یا تقویت پرخاشگری و بی نظمی در او می شود. مثلا بی نظمی گاه به گاه در شما می تواند به صورت بی نظمی دایمی در فرزندتان درآید. بیتوجهی به بی نظمی های گاه به گاه او یا برخورد نادرست در این شرایط می تواند موجب عادت او به بی نظمی شود. پرخاشگری از سوی شما می تواند به عنوان الگو برای او باشد. تنبیه بدنی و پرخاشگری از سوی شما نه تنها پرخاشگری را به او یاد می دهد بلکه هیجاناتی چون خشم را در او افزایش می دهد. درصورتی که فکر می کنید از این نظر نقصی در رفتارتان وجود دارد آن را اصلاح کنید. برای رفتار درست از سوی او جایزه قرار داده و رفتار نادرست او را تنبیه کنید اما نه تنبیه بدنی و نه با پرخاشگری. مثلا در مواقعی که آرام و خوش اخلاق است، وسایل خود را در جایش قرار داده او را به صورت کلامی تشویق کرده و با بغل کردن و بوسیدنش به او محبت کنید. وقتی بیحوصله یا خسته است یا به تازگی از خواب بیدار شده زیاد با او کلنجار نروید یا انتظاری از او نداشته باشید. در این شرایط او را درک کرده و به او فرصت دهید تا آرام شده سرحال بیاید. وقتی به پرخاشگری پرداخت یا رفتار نادرستی انجام داد تا زمانی که صدمه ای او و دیگران را تهدید نکرده به این رفتارش بیتوجهی کنید،تا زمانی که آرام شود یا رفتار درست را انجام دهد. وقتی بی نظمی کرد توجه به او و پاسخگویی به نیازش را مشروط به منظم کردن وسایلش کنید. تا زمانی که رفتار درست را انجام نداده به خواسته اش پاسخ نگویید. اگر رفتار او موجب آسیب به خود یا دیگران شد موقت او را در اتاقی قرار داده و از محرومیت موقت استفاده کنید تا زمانی که آرام شود. مهمترین نکته در تربیت او هماهنگی همه اعضای خانواده است! لازم است پدر،مادر و خواهر برادرهایش همگی هماهنگ باشند. وقتی یک نفر تنبیه کند و دیگری در این میان مداخله کرده و رفتاری مخالف انجام داده و از کودک طرفداری کند موجب تخریب شیوه تربیتی شده و آن را بی اثر می کند. این روش بدترین شیوه تربیتی است که منجر به لجبازی و رفتارهای خصمانه در کودک می شود.