با سلام دوست گرامی، بدون شک این ویژگیها یکی دو روزه و ناگهانی در او شکل نگرفته و در طی فرایند رشد، احتمالا همراه با شیوه های تربیتی نادرست و در کنار عواملی چون دوستان نامناسب ایجاد یا تشدید شده است. پس برای تغییر این ویژگیها نیاز به زمانی بیش از مدت زمان شکل گیری دارد. از این رو لازم. است در این مسیر صبور باشید و نکاتی را رعایت کنید. تا حد امکان از نصیحت و پند و اندرز خودداری کنید، با او بحث و مجادله نکنید، در هر گفتگو راه درست را به او نشان داده یا یادآور شوید اما اصرار نداشته باشید که حتما به آنچه گفته اید عمل کند، به او فرصت دهید تا راه را خود انتخاب کند . شما موظف بوده اید که در هفت سال دوم زندگیش، به او خوب و بد را بیاموزید. پس اکنون دیگر زمان تربیت او گذشته و او همچون یک بزرگسال در کنار شماست. شما به عنوان فردی با تجربه تر از او، بهتر است از تجربه خود به او بیاموزید اما در نهایت انتخاب راه با اوست و شما در پیامدهای نامناسب انتخابهای او مقصر نیستید. هر آنچه لازم است را به او یاد دهید ، البته در قالب جملات کوتاه نه بحث و گفتگوهای چندساعته و در نهایت ادامه مسیر را به او واگذار کنید. هرگاه بحث را به جدل و بی احترامی کشاند از ادامه بحث خودداری کنید.ادامه بحث و جدل، تندخویی و بی ادبی را در او تقویت میکند. درمورد کاهل نمازی او، از همکاران مشاور مذهبی کمک بگیرید.